Dat gedichtje gaf me vroeger de creeps, in de horrorserie Sapphire and Steel was dit één van de nursery rhymes waarmee deuren naar het verleden werden geopend en het ging spoken. Schitterende serie. We woonden indertijd, begin jaren 80, vrij achteraf in de bossen in een oud tochtig huisje. Daar kon het ook 'spoken', vooral als het buiten te keer ging. Tijdens de winter van 1981 was m'n bed een keer bevroren, iets wat je je tegenwoordig niet meer kan voorstellen. Mooie herinneringen.
Die kaarten blijven fascineren. Neem 1987, je kan toch bijna niet geloven dat niet veel later een steenkoude winter inviel? Of neem deze, Januari 1986.
Die kaarten blijven fascineren. Neem 1987, je kan toch bijna niet geloven dat niet veel later een steenkoude winter inviel? Of neem deze, Januari 1986.
