[...]
Ik heb het woord schuld toch ook niet gebruikt?
Uiteraard snap ik wel dat niemand er schuld aan heeft en ook snap ik de fascinatie voor bepaalde weersfenomenen maar al te goed.
Het enige dat ik kwijt wilde, en Stephan begreep mijn punt, is dat 'wij' in ons enthousiastme wel eens om dingen vragen, waarbij we eigenlijk geen idee hebben wat we precies wensen. Vergelijk het maar met de situatie dat je gezellig op een verjaardag zit te kletsen en dan tegen je gesprekspartner zegt, goh ik hoop dat ik morgen een ongeluk krijg. De reactie laat zich dan raden denk ik. Feitelijk is het vragen om woeste / verwoestende weersomstandigheden hetzelfde, waarbij je in eerste instantie denkt, hoe zou het zijn als er in no-time 100mm regen valt, of wat voel ik bij windkracht 10/11/12, of trok er maar eens een zeer zware onweersbui over mijn huis. Maar de gevolgen van dergelijke wensen verliezen we wel eens uit het oog. Daarmee wil ik niet zeggen dat je er niet maar mag verlangen, de meeste mensen zijn constant op zoek naar dingen waarop ze kicken, en zo'n wens mag en zal ook nooit de schuld op iemand laden, de andere zijde verdient echter wel aandacht en zal je (zeker als je ouder wordt) zwaarder gaan wegen dan die kick.
Heel reëel betoog. Mee eens.
RR
