Verslag chase en schade Venlo / Kleve (!! Zeer groot !!)
Bericht van: Stefan (Wezep) , 15-07-2010 18:26
De chase van gisteren (14 juli 2010) begon vanaf Doetinchem. Bij de MacDonalds langs de A18 spraken Jan Willem (Apeldoorn) en ik af met Bart (Doetinchem) en Jordi (Ruurlo). Daar vandaag zouden we afzakken naar het zuiden om een geschikte plek te gaan vinden voor het onderscheppen van de supercellen. Maar dat gebeurde niet nadat we contact hadden gehad met RTL, vanwege het opnemen van een reportage over stormchasers. We zouden afspreken in de buurt van Venray, bij (opnieuw) een McDonalds (= gratis WiFi). Na een rit van een klein uurtje kwamen we aan in Venray en gingen we voor het eerst écht op de radar kijken op zoek naar de buien. Helaas viel dat wat tegen, er was enkel een bui ten westen van Brussel te zien en verder nog wat ter hoogte van Hautmont. Opnieuw belden we naar RTL en ze zouden naar de Mac komen waar wij waren. Het duurde eventjes maar uiteindelijk waren ze gearriveerd, net op het moment dat ik binnen een patatje bestelde. Na een kort gesprekje over waarom we aan het stormchasen waren gingen we kijken waar we ons gingen opstellen. We waren al tot de conclusie gekomen dat het het beste was om een open plek te gaan zoeken omdat het vrij zinloos was om er naar toe te gaan rijden. Samen met de ploeg van RTL reden we naar Venlo om daar de grens over te gaan, een tweetal kilometers van de Nederlandse grens. De ploeg van EditieNL begon 'm te knijpen, want ze moesten hun live verslag in de uitzending doen vanuit Someren. Zij besloten om ons te verlaten, omdat het wachten op de buien verloren tijd was en zij nog een eindje moesten rijden.
Na een foto en nog wat gekletst met wat Duitse kinderen (10-15jaar) gingen we richting de McDonalds van Kaldenkirchen om WiFi op te zoeken. Die bleek helaas niet gratis voor niet-Duitsers en dus moesten we de grens over zodat ik via mijn telefoon weer 3G internet had van T-Mobile. Dat werkte wel redelijk, maar we gingen toch nog op zoek naar een open WiFi netwerk in de buurt. Dat was geen succes, want heel Tegelen leek wel beveiligd.
Via mijn telefoon zagen we dat de squall line er toch wel snel aan kwam en het werd dus tijd om een goede open plek te vinden.
De eerste wolkenvelden van de ijskap van de squall line kwamen opzetten en bedenkte de zon. Na wat zoeken op Google Maps navigeerde ik onze 'groep' naar een stukje uiterwaarden ter hoogte van Steyl. Daar was het niet super open, maar het zicht was wel redelijk. Vanuit het zuidwesten werd de lucht steeds donkerder en er ontwikkelde zich een mammatusveld aan de voorkant van de buienlijn. Het grillige karakter van de wolkenluchten was het bewijs van flink wat wind op hoogte.
Via te telefoon kreeg Bart te horen dat er een prachtige shelf voor de downburst zat. We maakten ons alvast op om zo spoedig mogelijk weer terug te komen bij de auto's. Deze stonden op de dijk bij de woningen, terwijl wij in het open gedeelte van de uiterwaarden stonden op zo'n 300 meter afstand van de voertuigen. Jan Willem had het geluk dat hij zijn telezoomlens bij zich had want in de verte was een duidelijke horse shoe vortex te zien. Ik kon 'm helaas niet goed op de foto krijgen, omdat ik maximaal 50mm zoom had.
De luchten kregen een groenachtige kleur en je voelde de warme wind de bui letterlijk ingezogen worden. In de verte werden de eerste contouren van de shelfcloud zichtbaar; het was een vrij ongestructueerde shelfcloud (waarschijnlijk door de enorme windschering). Wolken om de shelfcloud heen waren zeer woelig en vertoonde allerlei vormen van draaiing.
Het sfeerelement van deze locatie was toch wel het klooster van Steyl, prachtig gesitueerd op de dijk. Op deze foto zijn Bart en Jan Willem druk bezig met het vastleggen van de aanstormende shelf.
Het was een bizar gezicht hoe de shelfcloud met een rotvaart onze kant op kwam. Onder de grote plukken van de shelf waren diverse CG's zichtbaar. Iets meer richting eht westen achter een partij bomen zagen we een enorme hoeveelheid fractus naar beneden gaan. Aangezien Bart het vermoeden had dat de zwaarste kern van de squall op dit moment zich op die plek bevond, zou het kunnen zijn dat de downburst daar extra hevig was. Dat komt uiteindelijk wel overeen met de knik die ontstond in de squall.
Vervolgens was het een kwestie van in de gaten houden hoeveel tijd we nog hadden. De shelf bevond zich al redelijk dicht bij ons in de buurt en het zou niet lang meer duren alvorens het krachtige windveld ons zou bereiken. Jordi was dermate onder de indruk dat hij op de automatische piloot video's ging maken en er geen rekening mee leek te houden dat hij binnen enkele seconde terug bij de auto moest zijn. Na wat geschreeuw zijn we wat meer op en kluitje gaan staan, zodat we sneller konden beslissen om te gaan rennen. Jan Willem stond echter al op de dijk om er voor te zorgen dat de autoportieren open waren, zodat we direct konden instappen. Opvallend was vervolgens het enorme geluid wat de aanstormende shelf produceerde. Het was niet het geluid van onweer, het was - denk ik - het geluid van de enorme krachten die naar beneden werden gestuwd vanuit de top van de bui. Het was een bulderend geluid, haast onbeschrijvelijk. Boven het klooster waren wolken te zien die - voor het blote oog - duidelijk aan het roteren waren (horizontaal).
Nu werd het te gevaarlijk om nog buiten te blijven. De bizarre groene lucht slokte het zich binnen no-time op en de wind begon behoorlijk aan te trekken. Het was rennen om op tijd in de auto's te komen. Bart en Jordi bekijken het spektakel vanuit de auto, terwijl boven ons de shelf over komt zetten.
Binnen een minuut nam het zicht af van enkele kilometers naar minder dan 25 meter. Op de foto's heb ik dat er minder op staan, want ik heb me op dat moment meer gefocust op de video's.
Nadat de downburst en dus de squall line overgetrokken was zijn Bart en Jordi direct terug gegaan richting Doetinchem / Ruurlo. Jan Willem en ik gingen nog op zoek naar schade als gevolg van de harde wind. Met treinen spotten kom ik zo af en toe wel eens in Venlo en dus wist ik dat het Jammerdaalse Bos wel een mooie plek is om rond te gaan kijken. Daar - maar ook rondom in Venlo - lagen veel bomen om en waren er aardig wat takken van bomen afgescheurd. Om er zeker van te zijn dat het geen schade is na het noodweer van maandag of zaterdag heb ik bij diverse bomen gevoeld of de binnenkant van de boom niet nat was. Deze bleken allemaal droog te zijn, wat dus er op duidt dat de bomen tijdens de downburst is geknakt.
Na het bezoekje aan het bos zijn we even wat wezen eten. Terwijl we aan het eten waren trokken er nog wat mooie luchten over. Opeens kregen we een telefoontje van Jordi dat ze via Kleve naar Doetinchem waren gereden en onderweg enorme schade zagen. Hij vertelde dat hij het idee had dat er een tornado overgetrokken was, mede na het bericht van de camping bij Vethuizen. We vertrokken daarom dus gelijk richting Kleve om daar een kijkje te gaan nemen.
Tijdens de rit zagen we enkel bij Venlo op de A73 wat troep liggen, maar verder naar het noorden verdween dat weer. Toen we de grens over gingen bij Boxmeer, zagen we direct op de snelweg flink wat takken op de weg. Bij afslag Kleve (t.h.v. Goch) gingen we de '9' op richting het noorden.
We zagen steeds meer schade...
Ter hoogte van de Laufferstraße zagen we een brandweerwagen een straatje inslaan en daar lagen een groot aantal bomen omver. Opvallend was dat de bomen allemaal in dezelfde richting lagen en ook het naastgelegen graanveld in dezelfde richting was 'omgeslagen'.
We zijn verder gereden. Tot kort voor Kleve was een flink schadespoor te zien, maar dat hield in Kleve al snel op. Pas ten oosten van Kleve begon het schadespoor weer.
Nogmaals, na Kleve, buiten de bebouwde kom van Kelle, werd het schadespoor weer erg groot. Vooral de bomen langs de Emmericher Straße (220) moesten het ontgelden.
Op een plek was de schade extreem te noemen: bij een boerderij langs de weg waren tientallen bomen omgeknakt; de tuin lag volledig bezaaid met bomen. De brandweer was hier daarom ook druk bezig met het verwijderen van gevaarlijk hangende takken.
De zon was onder en het licht nam snel af. Als klap op de vuurpijl troffen we vlak voor de brug over de Rhein (Oriniendeich, L8) nog een enorm aantal bomen die omver lagen. De brandweer was hier met diverse blusploegen aanwezig om de weg weer vrij te krijgen.
Hierna was het donker en zijn Jan Willem en ik weer terug gegaan naar huis. Het was een indrukwekkende dag met een geweldige shelf! Maar het was ook een dag waarop we zagen wat voor schade de natuur kan aanrichten. Een video van de shelf, downburst en de schade volgt in de loop van de avond.
Na een foto en nog wat gekletst met wat Duitse kinderen (10-15jaar) gingen we richting de McDonalds van Kaldenkirchen om WiFi op te zoeken. Die bleek helaas niet gratis voor niet-Duitsers en dus moesten we de grens over zodat ik via mijn telefoon weer 3G internet had van T-Mobile. Dat werkte wel redelijk, maar we gingen toch nog op zoek naar een open WiFi netwerk in de buurt. Dat was geen succes, want heel Tegelen leek wel beveiligd.
Via mijn telefoon zagen we dat de squall line er toch wel snel aan kwam en het werd dus tijd om een goede open plek te vinden.De eerste wolkenvelden van de ijskap van de squall line kwamen opzetten en bedenkte de zon. Na wat zoeken op Google Maps navigeerde ik onze 'groep' naar een stukje uiterwaarden ter hoogte van Steyl. Daar was het niet super open, maar het zicht was wel redelijk. Vanuit het zuidwesten werd de lucht steeds donkerder en er ontwikkelde zich een mammatusveld aan de voorkant van de buienlijn. Het grillige karakter van de wolkenluchten was het bewijs van flink wat wind op hoogte.
Via te telefoon kreeg Bart te horen dat er een prachtige shelf voor de downburst zat. We maakten ons alvast op om zo spoedig mogelijk weer terug te komen bij de auto's. Deze stonden op de dijk bij de woningen, terwijl wij in het open gedeelte van de uiterwaarden stonden op zo'n 300 meter afstand van de voertuigen. Jan Willem had het geluk dat hij zijn telezoomlens bij zich had want in de verte was een duidelijke horse shoe vortex te zien. Ik kon 'm helaas niet goed op de foto krijgen, omdat ik maximaal 50mm zoom had.
De luchten kregen een groenachtige kleur en je voelde de warme wind de bui letterlijk ingezogen worden. In de verte werden de eerste contouren van de shelfcloud zichtbaar; het was een vrij ongestructueerde shelfcloud (waarschijnlijk door de enorme windschering). Wolken om de shelfcloud heen waren zeer woelig en vertoonde allerlei vormen van draaiing.
Het sfeerelement van deze locatie was toch wel het klooster van Steyl, prachtig gesitueerd op de dijk. Op deze foto zijn Bart en Jan Willem druk bezig met het vastleggen van de aanstormende shelf.
Het was een bizar gezicht hoe de shelfcloud met een rotvaart onze kant op kwam. Onder de grote plukken van de shelf waren diverse CG's zichtbaar. Iets meer richting eht westen achter een partij bomen zagen we een enorme hoeveelheid fractus naar beneden gaan. Aangezien Bart het vermoeden had dat de zwaarste kern van de squall op dit moment zich op die plek bevond, zou het kunnen zijn dat de downburst daar extra hevig was. Dat komt uiteindelijk wel overeen met de knik die ontstond in de squall.
Vervolgens was het een kwestie van in de gaten houden hoeveel tijd we nog hadden. De shelf bevond zich al redelijk dicht bij ons in de buurt en het zou niet lang meer duren alvorens het krachtige windveld ons zou bereiken. Jordi was dermate onder de indruk dat hij op de automatische piloot video's ging maken en er geen rekening mee leek te houden dat hij binnen enkele seconde terug bij de auto moest zijn. Na wat geschreeuw zijn we wat meer op en kluitje gaan staan, zodat we sneller konden beslissen om te gaan rennen. Jan Willem stond echter al op de dijk om er voor te zorgen dat de autoportieren open waren, zodat we direct konden instappen. Opvallend was vervolgens het enorme geluid wat de aanstormende shelf produceerde. Het was niet het geluid van onweer, het was - denk ik - het geluid van de enorme krachten die naar beneden werden gestuwd vanuit de top van de bui. Het was een bulderend geluid, haast onbeschrijvelijk. Boven het klooster waren wolken te zien die - voor het blote oog - duidelijk aan het roteren waren (horizontaal).
Nu werd het te gevaarlijk om nog buiten te blijven. De bizarre groene lucht slokte het zich binnen no-time op en de wind begon behoorlijk aan te trekken. Het was rennen om op tijd in de auto's te komen. Bart en Jordi bekijken het spektakel vanuit de auto, terwijl boven ons de shelf over komt zetten.
Binnen een minuut nam het zicht af van enkele kilometers naar minder dan 25 meter. Op de foto's heb ik dat er minder op staan, want ik heb me op dat moment meer gefocust op de video's.
Nadat de downburst en dus de squall line overgetrokken was zijn Bart en Jordi direct terug gegaan richting Doetinchem / Ruurlo. Jan Willem en ik gingen nog op zoek naar schade als gevolg van de harde wind. Met treinen spotten kom ik zo af en toe wel eens in Venlo en dus wist ik dat het Jammerdaalse Bos wel een mooie plek is om rond te gaan kijken. Daar - maar ook rondom in Venlo - lagen veel bomen om en waren er aardig wat takken van bomen afgescheurd. Om er zeker van te zijn dat het geen schade is na het noodweer van maandag of zaterdag heb ik bij diverse bomen gevoeld of de binnenkant van de boom niet nat was. Deze bleken allemaal droog te zijn, wat dus er op duidt dat de bomen tijdens de downburst is geknakt.
Na het bezoekje aan het bos zijn we even wat wezen eten. Terwijl we aan het eten waren trokken er nog wat mooie luchten over. Opeens kregen we een telefoontje van Jordi dat ze via Kleve naar Doetinchem waren gereden en onderweg enorme schade zagen. Hij vertelde dat hij het idee had dat er een tornado overgetrokken was, mede na het bericht van de camping bij Vethuizen. We vertrokken daarom dus gelijk richting Kleve om daar een kijkje te gaan nemen.
Tijdens de rit zagen we enkel bij Venlo op de A73 wat troep liggen, maar verder naar het noorden verdween dat weer. Toen we de grens over gingen bij Boxmeer, zagen we direct op de snelweg flink wat takken op de weg. Bij afslag Kleve (t.h.v. Goch) gingen we de '9' op richting het noorden.
We zagen steeds meer schade...
Ter hoogte van de Laufferstraße zagen we een brandweerwagen een straatje inslaan en daar lagen een groot aantal bomen omver. Opvallend was dat de bomen allemaal in dezelfde richting lagen en ook het naastgelegen graanveld in dezelfde richting was 'omgeslagen'.
We zijn verder gereden. Tot kort voor Kleve was een flink schadespoor te zien, maar dat hield in Kleve al snel op. Pas ten oosten van Kleve begon het schadespoor weer.
Nogmaals, na Kleve, buiten de bebouwde kom van Kelle, werd het schadespoor weer erg groot. Vooral de bomen langs de Emmericher Straße (220) moesten het ontgelden.
Op een plek was de schade extreem te noemen: bij een boerderij langs de weg waren tientallen bomen omgeknakt; de tuin lag volledig bezaaid met bomen. De brandweer was hier daarom ook druk bezig met het verwijderen van gevaarlijk hangende takken.
De zon was onder en het licht nam snel af. Als klap op de vuurpijl troffen we vlak voor de brug over de Rhein (Oriniendeich, L8) nog een enorm aantal bomen die omver lagen. De brandweer was hier met diverse blusploegen aanwezig om de weg weer vrij te krijgen.
Hierna was het donker en zijn Jan Willem en ik weer terug gegaan naar huis. Het was een indrukwekkende dag met een geweldige shelf! Maar het was ook een dag waarop we zagen wat voor schade de natuur kan aanrichten. Een video van de shelf, downburst en de schade volgt in de loop van de avond.
