Ik ben al wat ouder. Heb '79, 85-86-87 en 96-97 allemaal bewust meegemaakt, vanuit Rotterdam of Leiden. Rond oud en nieuw zat ik altijd in de bergen bij de familie. Op 1500 meter hoogte is het altijd Winter. Maar Winter in Nederland, dáár gaat het om.
Sinds tien jaar woon ik in het Groene Hart. Veel te dicht bij zee leek het steeds, als het kiele-kiele was met winterweer. Maar toen kwam december 2009. Wat er vorig jaar gebeurde met belachelijk veel sneeuw vond ik al uniek: ik had in mijn 41 jaar nog nooit zo'n onbeschofte bak sneeuw gezien.
Precies een jaar later, nu, is het weer raak, maar dan nog mooier. Door de voorgeschiedenis van sneeuw en transportkou in de eerste week van december. Dan even dooi. En dan nu deze episode.
Net stond ik in de tuin. Er hangt wat mist, het is -8,8 graden, de aangestampte sneeuwkorst in mijn tuin kraakt onder mijn voeten. De poeierige sneeuw in de borders is iets van 20 - 25 cm dik. Er staat een volle maan.
Door de mist en de reflectie van de sneeuw is de één-na-donkerste nacht van het jaar helverlicht. Als je de winterlucht diep je neusgaten inzuigt, doet dat gewoon pijn: het is bere-koud. En dat is het -op een onderbreking na- eigenlijk al de hele maand december.
Dus voor mij is het formeel: dit is de mooiste decembermaand die ik, weerfreak, ooit bewust heb meegemaakt.
Waarvan akte en aldus opgemaakt.
Quote selectie