Kleine impressie vroege wandeling Amstelveen (5 foto's)
Bericht van: RemcoF (Amstelveen) , 24-01-2015 08:10
Ik probeerde vannacht op te blijven voor de neerslag,
sneeuw geeft altijd een bepaald soort zenuwen bij mij,
tot het zeer onrustige aan toe. Net als onweer dat
soms kan doen. Echter rond 2u15 vielen mijn ogen
dicht op de bank.
Rond 5.00 werd ik wakker van luid gekletter tegen het
raam van de huiskamer. Ik open mijn ogen en zie
de regen in dikke stralen over het raam lopen.
'Oh balen, het regent al' en ik draai me weer om.
Voor regen blijf ik niet wakker. Ik realiseerde mij
op dat moment niet dat het ook ijzel kon zijn, ik
dacht dat ik alles gemist had.
Mijn vrouw mag mij in het weekend alleen maar vroeg
wakker maken voor 1 ding. Waar velen aan iets anders
zouden denken betekent dat ene ding bij mij dan ook:
SNEEUW!
En zo geschiedde rond 6.00.
"Remco, je wilde dat ik je wakker maakte als het
sneeuwde, en het sneeuwt!" Ik dacht dat ze een
geintje maakte. Dat zou niet de eerste keer zijn,
want zo heeft ze mij ooit in EuroDisney het bed uit
weten te jagen. Daar ben ik nog steeds boos om. Met
sneeuw en onweer maak je geen grappen!
Deze keer was het echter wel serieus, ik zag dikke
watten voor het raam langsdwarrelen en was in 1 klap
wakker.
Even later maakte ik de 1e foto.
Daar moet je tegenwoordig vroeg mee zijn, want ten 1e
kan alles in deze winter zomaar opeens helemaal weg
zijn, en ten 2e is een maagdelijk wit tapijt(je) hier
meestal geen lang leven beschoren (en het werd al
doorbroken door de plassen), ongeacht het tijdstip
van de dag:
Na even regen, ijsregen, ijzel en motsneeuw begon het
opeens weer dikke, hele dikke, watten te sneeuwen.
Sita wakker gemaakt en die wilde maar wat graag een
vroege sneeuw- en ijzelwandeling in het donker maken.
Dat geeft altijd een speciaal gevoel, en dat gevoel
wilde ik haar graag meegeven. Al is het met een echt
dik tapijt nog veel bijzonderder.
En dus lieten wij in onze allereerste vroege
ochtendwandelijk samen ooit onze voetstappen na:
Echt glad was het onder de sneeuw niet, het dooide
inmiddels al wat, maar aan de struiken en alles was
wel te zien dat het toch wel even flink geijzeld had.
Volgende keer liefst ietsje meer, en dan volhouden
tot het daglicht erbij is gekomen:
Aan het eind van de wandeling toch nog maar even
heel cliche de datum vastgelegd, waarbij meteen goed
te zien is waarom je hier snel moet zijn wil je
een ongeschonden sneeuwtapijt op de foto krijgen.
Ondanks dat het nu dooit heb ik toch genoten.
Van het winterse tafereel en van de ervaringen
die ik mijn dochter weer heb meegegeven.
Sita is trouwens helemaal in de stemming nu,
want ze zit nu via Netflix naar Disney's Frozen
te kijken.
Gr, Remco
sneeuw geeft altijd een bepaald soort zenuwen bij mij,
tot het zeer onrustige aan toe. Net als onweer dat
soms kan doen. Echter rond 2u15 vielen mijn ogen
dicht op de bank.
Rond 5.00 werd ik wakker van luid gekletter tegen het
raam van de huiskamer. Ik open mijn ogen en zie
de regen in dikke stralen over het raam lopen.
'Oh balen, het regent al' en ik draai me weer om.
Voor regen blijf ik niet wakker. Ik realiseerde mij
op dat moment niet dat het ook ijzel kon zijn, ik
dacht dat ik alles gemist had.
Mijn vrouw mag mij in het weekend alleen maar vroeg
wakker maken voor 1 ding. Waar velen aan iets anders
zouden denken betekent dat ene ding bij mij dan ook:
SNEEUW!
En zo geschiedde rond 6.00.
"Remco, je wilde dat ik je wakker maakte als het
sneeuwde, en het sneeuwt!" Ik dacht dat ze een
geintje maakte. Dat zou niet de eerste keer zijn,
want zo heeft ze mij ooit in EuroDisney het bed uit
weten te jagen. Daar ben ik nog steeds boos om. Met
sneeuw en onweer maak je geen grappen!
Deze keer was het echter wel serieus, ik zag dikke
watten voor het raam langsdwarrelen en was in 1 klap
wakker.
Even later maakte ik de 1e foto.
Daar moet je tegenwoordig vroeg mee zijn, want ten 1e
kan alles in deze winter zomaar opeens helemaal weg
zijn, en ten 2e is een maagdelijk wit tapijt(je) hier
meestal geen lang leven beschoren (en het werd al
doorbroken door de plassen), ongeacht het tijdstip
van de dag:
Na even regen, ijsregen, ijzel en motsneeuw begon het
opeens weer dikke, hele dikke, watten te sneeuwen.
Sita wakker gemaakt en die wilde maar wat graag een
vroege sneeuw- en ijzelwandeling in het donker maken.
Dat geeft altijd een speciaal gevoel, en dat gevoel
wilde ik haar graag meegeven. Al is het met een echt
dik tapijt nog veel bijzonderder.
En dus lieten wij in onze allereerste vroege
ochtendwandelijk samen ooit onze voetstappen na:
Echt glad was het onder de sneeuw niet, het dooide
inmiddels al wat, maar aan de struiken en alles was
wel te zien dat het toch wel even flink geijzeld had.
Volgende keer liefst ietsje meer, en dan volhouden
tot het daglicht erbij is gekomen:
Aan het eind van de wandeling toch nog maar even
heel cliche de datum vastgelegd, waarbij meteen goed
te zien is waarom je hier snel moet zijn wil je
een ongeschonden sneeuwtapijt op de foto krijgen.
Ondanks dat het nu dooit heb ik toch genoten.
Van het winterse tafereel en van de ervaringen
die ik mijn dochter weer heb meegegeven.
Sita is trouwens helemaal in de stemming nu,
want ze zit nu via Netflix naar Disney's Frozen
te kijken.
Gr, Remco
Een geslaagde chase is pas compleet als je hem deelt
