Vanmorgen is normaal de ochtend dat ik ga driebanden met een vriend. Om van de oprit op straat te komen, was al een heidens karwei, maar dat lukte. En sinds ik twee nieuwe kunstheupen heb, ben ik bang om te vallen. Die vriend was er in geslaagd met de auto bij mij in de straat te komen. Een kunststuk op zich. Vervolgens zijn we naar de biljartzaal 600 meter dorpinwaarts gereden. Een belevenis. Er lopend heen was onmogelijk geweest.
Aangekomen op het parkeerterrein bij It Maskelyn was het einde verhaal. Dat parkeerterrein helt heel lichtjes en wat we ook probeerden....we kwamen niet omhoog. Lachwekkend, maar tegelijk ook angstig. Zelfs uit 1979 kan ik me deze mate van gladheid niet herinneren. En natuurlijk wordt ook hier op straat geschaatst. Verder is het dorp uitgestorven. Behalve een handvol mensen dat een poging doet de hond uit te laten. Comedy Capers is er niks bij....
. Maar ala, ik zit weer veilig achter de laptop.
Aangekomen op het parkeerterrein bij It Maskelyn was het einde verhaal. Dat parkeerterrein helt heel lichtjes en wat we ook probeerden....we kwamen niet omhoog. Lachwekkend, maar tegelijk ook angstig. Zelfs uit 1979 kan ik me deze mate van gladheid niet herinneren. En natuurlijk wordt ook hier op straat geschaatst. Verder is het dorp uitgestorven. Behalve een handvol mensen dat een poging doet de hond uit te laten. Comedy Capers is er niks bij....
. Maar ala, ik zit weer veilig achter de laptop.
Bericht laatst bijgewerkt: 05-01-2016 11:26
Jo kinne in wâldpyk wol út 'e Wâlden helje, mar jo helje de Wâlden net út in wâldpyk
