Een blik door de ogen van mij als stormchaser, een uitgebreid fotoverslag van het jaar 2016.
Zoals de titel al suggereert; dit verslag zal net zoals zijn voorganger uit 2015 voor een groot deel gebaseerd zijn op de (convectieve) hoogstandjes van 2016. Maar andere fraaie momenten uit dit jaar komen natuurlijk ook aan bod. Tevens is de opzet van dit report afwijkend t.o.v de 2015 editie. In dit report en het daaropvolgende verhaal wil ik jullie als lezers/kijkers graag meetrekken in de momenten zoals ik deze heb ervaren metdeze prachtige hobby. Het verslag draait dus niet om de fotografie, maar de manier hoe wij het als personen hebben ervaren. Foto’s zoals selfies, momenten onderweg en bijzondere voorvallen zijn met de mobiele telefoon gemaakt, de rest spreekt voor zich, DSLR materiaal.
Let’s start!
Ik begin met een rustig onderwerp. Aangezien winters in dit land zeldzaam zijn en convectief gepruttel vaak op zich laat wachten tot maart.
28 februari
Niet convectief, wel f*cking koud. Met -3 op de thermometer en een felle wind die de laatste restjes warmte uit mijn lijf blies heb ik het volgende plaatje geschoten aan de kade van Zwijndrecht. De volle maan en de fraaie cirrus sluiers gaven een mysterieuze sfeer aan het compleet uitgestorven Veerplein in Zwijndrecht. Zichtbaar op de achtergrond, de maan(Ja echt.) Waar ik op doel is natuurlijk de prachtige skyline van oud Dordrecht.
Op naar maart dus, 27 maart!
De paasregenboog.
De dag begon afgewisseld met opklaringen en buien. Rond de klok van 19:00 uur ben ik op de gok richting Alblasserdam gereden om een buienlijn op te wachten welke met een flinke gang vanuit het zuidwesten kwam opzetten. De passage verliep met enkele zware windstoten en natuurlijk regen. Tijdens de passage werd het duidelijk dat de kans op een potentieel contrastvolle setting steeds groter werd. De zon prikte onder de neerslag door, een regenboog zal dus niet veel later volgen. Snel besloot ik om van locatie te wisselen en een fotospot te pakken welke voor veel mensen bekend is, de molens van Kinderdijk. Deze locatie zal gedurende dit verslag nog enkele keren aan het licht komen, maximaal uitmelken die spot...
Langzaam maar zeker word een fraaie regenboog zichtbaar. Ondergetekende op de voorgrond.
En damn, dat was een goede keuze om naar Kinderdijk te gaan!
Volledige regenboog, de rij molens die in een fraai perspectief ‘’onder” de regenboog doorloopt, alles viel op zijn plaats.
Pastelkleuren? Pastelkleuren!
Up next: 3 april 2016
Daar zit je dan, 22:00 uur. Thuis, ontspannen, muziekje erbij en tussendoor even snel de buienradar check … Wait what!? Geheel onverwachts was een van de buienclusters boven onze zuiderburen elektrisch geladen. Een snelle blik naar de zuidelijke horizon gaf een duidelijk bevestiging. Een felle paarskleurige ontlading was zichtbaar. Als een baviaan met hersenschade en ernstige SDS symptonen heb ik mijn camera apparatuur in de auto gemikt en ben ik snel naar een spot met uitzicht gereden.
Aangekomen op locatie (wel 700 meter van huis phoe...) konden de eerste plaatjes geschoten worden.
Typerend om te zien, de enige hoogbouw binnen het frame, waar mikt de CG zichzelf naar de grond?Juist.
2 bliksemhaarden, een rechts, een links. Zo nu en dan hadden deze 2 jongens wat ‘’ interactie ‘’
Nog een dubbele CG ontlading binnen het frame. Prima start van het seizoen? Ik denk het wel!
De neerslag trok ondertussen binnen dus het fotograferen werd dusdanig lastig dat ik besloot om naar huis te gaan. Het was ondertussen 23:30 uur. De volgende dag moet er namelijk weer gewerkt worden.
Op naar de volgende dag, 4 april 2016
De volgende dag ging het gewoon vrolijk verder, diverse buien met fraaie Cb’s en zo nu en dan een regenboog. In de avond heb ik toch even de moeite genomen een kiekje te nemen van een van deze exemplaren.
12 april 2016
Het stond al enkele dagen in de kaarten, vandaag was er landelijk kans op diverse verspreide voorjaarsbuien met een hoog potentieel voor onweer. Dit was voor mij dan ook genoeg reden om de camera mee te nemen tijdens mijn werk. Mijn werkgebied lag in de omgeving van Strijen. Veel weilanden dus en een prima uitzicht.
Dit laatste kwam uiteindelijk ook goed van pas toen de eerste ontladingen aan de horizon een feit waren.
Nee, niet alweer he... Weer een regenboog...
26 april 2016
Een periode met zeer fraai lenteweer was aangebroken. Diverse dagen klom de temperatuur op tot ruim voorbij de 20 graden. Convectief? Nee. Om van te genieten na een koude periode? Absoluut! Het zonnetje ging dan ook elke avond mooi onder, zelfs in Leeuwarden .
18 mei 2016
Het convectieve gepruttel komt weer eens om de hoek kijken, met de verse lentekleuren waren het met name de contrasten die de buienpassages erg fraai maakten.
De eerste echte stormchase van het seizoen, 21 mei 2016
Als 2 makke hondjes gevoed door SDS waren Gijs de Reijke en ik rustig aan het wachten op de eerste chaseable setting van het seizoen. 21 mei was dan eindelijk de dag. Het primaire doel van de chase was bliksemfotografie. Maar structuurshots zijn natuurlijk ook van harte welkom. Rond de middag vertrokken wij vanuit Zwijndrecht richting het zuiden. Omgeving Arras leek ons in de eerste instantie een goede locatie om de situatie af te wachten. Dit gezien diverse modellen een lijn van sterke convectie lieten initiëren over deze directe omgeving.
The chase is on!
Eenmaal aangekomen in de omgeving van Arras (Frankrijk) kregen wij al snel zicht op een elevated buitje dat zo nu en dan nog wat leuke vonkjes wist te produceren. Naast de ontladingen was er qua ‘’ structuur ‘’ ook genoeg beweging boven ons hoofd. Let op de fraaie neerslagstrepen en het golvende patroon in de bovenste delen van de foto.
De regen bemoeilijkte het fotograferen soms enigzins.
Na de passage van deze en wat andere kleine cellen begon het lange wachten op de finale. Helaas werd het al snel duidelijk dat deze ‘’ finale ‘’ niet boven ons doelgebied zou plaatsvinden. Een lijn met sterke convectie was inderdaad ontstaan conform het WRF model. Alleen was het zo’n 150 kilometer westelijker dan verwacht. Op naar de kust dus! Na een stevig stukje snelweg knallen en wat hectiek bij een tolpoortje waarvan de instructies nogal vaag waren kwamen we aan op enkele kilometers afstand van de kust nabij Calais. Daar hadden we zicht op een shelfcloud die in snel tempo uit elkaar viel inclusief de bliksemactiviteit. Zeer jammer maar de ‘’ tail end ‘’ cell begon steeds meer op te leven. Na wat manoeuvreren en zoeken naar een leuke locatie belandden we in het centrum van Calais. Hier maakten wij direct aan het strand een stevige corepunch mee ( in ons t-shirt tussen de strandhuisjes als bescherming). Wij waren goed verzopen dus... Maar dat mocht de pret niet drukken. Bij het uitzwaaien van de cell waren nog diverse fraaie ontladingen zichtbaar.
Zoals deze CG.
Een fraaie CC.
En nog 2 CG’s.
Na het uitzwaaien van de bui begon de lange rit naar huis. Rond 03:30 was ik weer thuis. In plaats van direct te gaan slapen besloot ik om nog rustig de foto’s door Lightroom te halen. Op het moment dat ik wilde slapen mikte ik nog een blik op de radar. Dat was maar goed ook. Een koppige cell die ter hoogte van Parijs was ontstaan hield het verbazend genoeg zeer goed vol.
22 mei 2016 (ochtend)
De contrasten waren fenomenaal. De regen ook, aangezien ik voor de tweede keer binnen enkele uren tijd zeiknat ben geregend. De eerste keer in Frankrijk, de tweede keer in mijn eigen dorp. Ach, hoort bij de hobby.
27 mei 2016
Een van de grotere chases van dit jaar. Zoals gebruikelijk hielden wij (Level3Stormchasers) de verwachtingen al een aantal dagen in de gaten. De kansen op potentieel dynamisch onweer waren zeer gunstig gesteld voor delen van ons oostelijke buurland. De vrije dagen zijn opgenomen, het eten is ingeslagen, tijd om de chase te starten!
Ons team van de dag bestond uit: Gijs, Michiel, Marco, ikzelf en mijn vriendin Marloes. Na een ritje over de grens, een stop tussen de graanvelden en wat wachten begon de eerste sterke initiatie niet ver bij ons vandaan. Niet kort voor dit moment was er een tornado gerapporteerd ter hoogte van Aachen. Deze cellen zijn dus flink dynamisch!
‘’Stilte voor de storm’’
Een verlaging (wallcloud) was dan ook snel zichtbaar aan de horizon waarop wij besloten om het ding van dichtbij te bezoeken.
Hoe dichtbij? Flink dichtbij.
(Toch handig zo’n vriendin die niet enkel de wolken maar ook chasers zelf fotografeert )
Staande panorama bestaande uit ruim 10 foto’s.
Surface based, zal je denken?
Het hele circus trok uiteindelijk recht over ons heen met diverse fraaie momenten van rotatie in de wallcloud. De kleuren en contrasten waren bizar om te aanschouwen!
De supercell trekt over zonder noemenswaardige taferelen, enkel zeer veel neerslag. Wat het inhalen van de cell flink bemoeilijkte. Tijdens onze moeizame inhaalactie is het ons desalniettemin wel gelukt om voor de cell uit te komen. Structuurtechnisch oogde het allemaal niet zo spannend meer. Ondanks deze conclusie zijn wij toch doorgegaan met rijden om het gevaarte op te wachten tussen de prachtige omgeving van ''Laacher See'' in de Oost Eifel. Tussen het vulkanische landschap door zag ik wat flarden in de verte. ‘’ Kijk Gijs, een laffe winter arcus ‘’
Tot we na een klimpartij zagen dat de cell gigantisch was aangesterkt en de RFD + wallcloud weer geheel terug waren. Laffe winterarcus watnou, tweede keer een flinke wall in een dag!
2 dikke vangsten in een dag, daar moest op gedronken worden.
Voor een eventuele tweede golf van cellen besloten wij na een uurtje ‘’ nagenieten ‘’ om onze chase te vervolgen. Helaas besloot de Duitse sterke arm der wet genaamd Polizei ons voor een ‘’ routine’’ controle stevig uit te horen wat wij hier kwamen doen. Na een flinke overhoring en het nodige inhoudsloze gezeur konden wij weer vertrekken om onze chase voort te zetten. Met ruim 1.5 uur aan verloren tijd was de mogelijkheid om een van de cellen in onze omgeving te onderscheppen helaas verkeken. De druk was er dus van af, tijd om WRF te bekijken wat de komende nacht en de volgende dag te bieden zou hebben.
Euhm ja... De nacht konden wij op ons buik schrijven; geen onweer. De volgende dag ging het feestje gewoon door. Aangezien wij besloten om in ons doelgebied te blijven hebben wij een overnachting geboekt in een lokaal hotel. Rond 22:00 uur werden wij telefonisch benaderd door wat collega’s van het Duitse stormchaseteam Gewitterjagd. Jo guys, wanna meetup? 30 minuutjes later stonden wij daar dan met 8 man in een weiland sigaretjes te roken... Vreemd volk, die stormchasers. Na het uitwisselen van de nodige leuke verhalen en ervaringen was het tijd om een hotel te zoeken voor de nodigde rust.
De volgende dag zijn wij gezien een wijziging van het convectieve verwachtingspatroon afgezakt richting omgeving Straatsburg (Frankrijk). De initiatie begon met diverse torende cu’s in de omgeving welke al snel uitgroeide tot diverse multicell clusters.
Een van deze exemplaren in een vroeg stadium van initiatie.
Waar zo’n auto al niet goed voor is.
Ook in onze directe omgeving onstonden enkele onweershaarden, waarvan vele zonder veel organisatie een flinke tijd bleven hangen op hun locatie. Dynamische fratsen waren nog niet aan de orde, nog niet.
Tot wij niet veel later 2 verdachte uitzakkingen zagen aan de horizon, 2 uitzakkingen die beiden veel potentie hadden. Een derde verdachte cell ontstond ook rap. Na een snel overleg en enkele momenten van stress zaten wij even later in de auto. Onderweg naar onze volgende locatie, waar wij dit aantroffen.
Een prachtige RFD structuur inclusief rap ontwikkelende wallcloud. Wat wil je als chaser nog meer?
Jo, hey, zien wij wel waar wij nu naar staan te kijken? Even een groepsfoto! Met dank aan mijn wederhelft Marloes.
Wij stonden recht in de clear-slot van de supercell. Wat wil zeggen geen hagel, geen regen, enkel een flinke RFD-puist aan wind. En die wallcloud? Die mocht er wezen!
Het gevaarte was er in een single-shot onmogelijk op te krijgen. Een verticaal gestackt panorama bracht de uitkomst.
Wat een prachtig exemplaar van een supercell, niet de grootste, maar qua organisatie was het een fraaie goed geoliede machine.
Zeer voldaan zwaaien wij dit exemplaar uit. In de omgeving ontstonden al snel diverse nieuwe onweershaarden waarvan meerderen zich weer wisten te ontwikkelen tot prachtige supercells. Deze trokken gezamenlijk de Boven-Rijnse Laagvlakte in. Na deze fantastische vangst verleggen wij onze focus op bliksemfotografie. Wij verplaatsen onszelf richting Kaiserstuhl om daar met wat mazzel enkele bliksemshots te vangen later op de avond.
Op de weg richting Kaiserstuhl kon ik dit fraaie gevaarte nog vastleggen. Dit was een van de supercells die in korte tijd was ontstaan.
Aangekomen op locatie zijn wij na een snelle break bij de gele M vertrokken naar onze locatie voor wat bliksemfotografie. Er waren enkele verse, losse singlecells en multicells ontstaan. Deze zijn dan ook verantwoordelijk voor de volgende kiekjes.
In de dalen hing flink wat vocht, duidelijk zichtbaar op de volgende en tevens laatste foto van deze chase.
Na het nemen van het bovenstaande shot hebben wij nog zeker 2 uur gewacht op de aankomst van een felle Squall line. Maar helaas zakte deze zeer snel in, gemiste kans! Op naar huis. Rond de klok van 03:00 uur in de nacht vertrokken. Rond 10:00 uur thuis, 700 kilometer asfalt.
(bonus content) tussenstopje tijdens onze rit van 700 kilometer. Zijn wij moe? Neuj...
Goodbye mei, op naar juni!
1 juni 2016
Ostgewitter! Een naam die in de laatste dagen van de maand mei ruim aan bod is gekomen, maar ook juni ging gezellig verder op deze tour. Vaak zijn deze situaties amper / niet chasebaar gezien het gebrek aan dynamiek en stormmotion en daarmee het onverwachte levenspatroon van deze cellen. Op 1 juni zat het hele zooitje dynamisch wat beter in elkaar. Goed genoeg om in de auto te stappen om de verwachte cellen een bezoekje te brengen. Tijd voor weer een stormchase!
Meerdere uren achter elkaar hebben wij zicht op een cell die nog saaier oogt dat de binnenkant van mijn oogleden. Het was tenslotte bijzonder heiig waardoor de buienstructuur amper / niet zichtbaar was. Toch hebben wij besloten om deze cell nog eventjes te volgen. Uiteindelijk werd het zicht vele malen beter en zagen wij een forse shelfcloud opdoemen uit de mist. Onze locatie was omgeven door storende voorwerpen zoals bomen en bebouwing. Het was dus tijd om naar een alternatief te zoeken. Na een sprint over de snelweg zaten wij al rap voor de shelfcloud en koerstenwij naar een van Gijs’ bekende fotolocaties.
De fraai omhoogtorende convectie boven de shelfcloud, het constante gerommel van de IC chaos in deze cell, het laagstaande gouden zonlicht... Het zorgde voor een heerlijke zomerse sfeer, genieten dus.
Nog een extra panorama.
Weer een dikke vangst erbij!
Na de passage van deze shelf zijn wij a.s.a.p vertrokken om een tweede cell te onderscheppen. De tweede cell was een stuk agressiever met een zeer grote goed ontwikkelde shelfcloud. Helaas kwamen wij te laat aan op locatie om deze shelfcloud inclusief bliksem goed vast te leggen. Je kan helaas niet altijd alles hebben.
next: 5 juni 2016
Geen stormchase ditmaal. Wel een ontspannende vaartocht door de Dordrechtse Biesbosch met enkele fikse pulse storms aan de horizon.
Tijd voor het betere werk: een stormchase die 45 uur achtereen doorging zonder nachtrust. Een stormchase die een gigantisch aantal mooie ervaringen opleverde, een reminder waarom deze hobby zo mooi is. Ondanks dat ook wij wel eens een ‘’bust ‘’ ervaren, maar niet in het volgende deel van dit jaarverslag. Here we go!
22 t/m 24 juni
Besprekingen over Facebook, topdrukte in de Whatsapp groepen en zelfs op weerwoord werden de nodige kaarten gesmeten. 22+23 juni konden eventueel interessante dagen worden voor de structuur en vonkjes liefhebber. Na enkele dagen van forse onzekerheid kwamen alle modellen uiteindelijk met een vergelijkbaar scenario. Een Spaanse pluim setup stond op het programma, met daarbij ook een klassieke onweerssituatie. Gezien de eensgezindheid en standvastigheid van de weerkaarten heb ik besloten om de woensdag en donderdag vrij te vragen van het werk en dat was maar goed ook!
22+ 23 juni 2016
Na een korte bespreking met mijn vriendin en tevens fanatiek beginnend stormchaser nemen wij contact op met Gijs De Reijke.(Dat figuur moet zijn SDS voorlopig ook even buiten de deur houden). Aan het begin van de middag spreek ik af met Gijs om bij mij thuis de situatie nog een laatste keer door te nemen. Na een korte bespreking is er weinig veranderd, ons doelgebied zal Arras worden in Frankrijk. Alvorens wij de eerste kilometers richting het zuiden afleggen moeten wij natuurlijk wel het nodige ‘’ chasevoedsel ‘’ inslaan.
Zo gezegd zo gedaan. Het ritje naar het mooie zuiden kan beginnen... Voor de live updates op onze facebookpagina Level3stormchasers en mijn persoonlijke pagina Rick B. Fotografie moeten wij dit natuurlijk wel even laten weten... SELFIE!
Na een korte stop boven Kortrijk(B) hebben wij de auto voorzien van vers sap in de tank om vervolgens door te rijden naar Arras. In Arras zijn wij naar de standaard uitvalsbasis voor iedere chaser gegaan, de gele M. Niet veel later komt het eerste onweer op gang nabij Calais. Wij hebben de situatie een halfuurtje aangekeken (letterlijk). De CB + scherp afgelijnde updraft van de cell is vanaf onze positie in Arras duidelijk waarneembaar. Het besluit is gemaakt en een spoedrit richting Lille volgt. Halverwege de rit blijkt dat de positie van een eventuele neerslagvrije basis goed waarneembaar moet zijn vanuit Hazebroek. Vanaf dat moment buigen wij dan ook af naar omgeving Hazebroek... Geen verkeerde beslissing geweest dus! Onderweg richting Hazebroek is in de verte een fraaie typerende MESO structuur zichtbaar.
Op dit moment rijden wij met een flinke gang recht op de RFD af, de structuren en contrasten worden fraaier met de minuut. Helaas ben ik niet in de gelegenheid om hier foto’s van te maken (er is tenslotte iemand de rijslaaf).
Een kleine 10 minuten later en 15 kilometer verder hebben wij niet ver van de snelweg zicht op een prachtige contrastvolle meso en RFD structuur boven een jong graanveld. De chase heeft zojuist een geweldige start gekregen!
Deze foto bestaat uit 15(!) verticaal gestackte foto’s die samen een groot panorama vormen. Een zeer indrukwekkend beeld om real-life te aanschouwen!
Een rasechte supercell!
Het circus komt met een rustig gangetje steeds dichterbij en smijt de nodige striaties en contrasten voor ons neer.
Een fraaie goed georganiseerde en tevens erg laaghangende wallcloud is zichtbaar onder de basis.
Het ding smeet vanaf zijn beginfase al de nodige CG+ ontladingen uit de gekrulde achterzijde van de updraft. Met mijn Diafragma op F22 was ik in de gelegenheid om een van deze ontladingen te vangen. Leuk plaatje, wel mocht ik een kudde stofkonijnen uit de foto clonen. Tijd om die sensor een poetsbeurt te geven ?
Spelletje, zoek de laatste dustspot en als prijs verdien je mijn onvoorwaardelijke respect.
Striaties, meso, wallcloud. Leuk beeld zo.
De bomen vormden een wat mindere compositie helaas. Tijd om van locatie te veranderen. De cell had last van een tijdelijke inkakker, de structuren waren minder uitgesproken en het was in de omgeving waar wij ons in bevinden ook lastiger om te chasen. Na enkele foto’s laten we het ding lopen en gaan wij over op een chase gericht op bliksemfotografie.
Eenmaal aangekomen bij de auto hadden wij enkele bezoekers, misschien dachten ze dat mijn auto eetbaar was, eetse boys!
De zon is bijna onder en we hebben geen haast aangezien de cellen waar wij het op gemunt hebben nog vrij ver richting het zuiden gepositioneerd zijn. We rijden wat rondjes in de omgeving en maken nog wat kiekjes van onze supercell.
Na de bovenstaande plaatjes hebben wij rustig koers gezet richting het westen, de zee dus. Maar ook een stukje naar het noorden, De Panne. Prima fotolocatie en weer wat kilometers dichterbij huis.
Aangekomen op locatie pakken Marloes en ik op ons gemak de spullen die we nodig hebben om enkele uurtjes vonkjes te kijken op het strand. Gijs rent op dit moment al richting het strand en niet veel later hoor ik vaag gejoel en geschreeuw in de verte. Niet van de Belgen die op ditzelfde moment naar hun potje voetbal tegen de Zweden zaten te kijken. Nee, het gejoel van Gijs. Enigszins verbaasd pak ik snel de laatste spullen uit de auto en volg in zijn kielzog. Tussen de bebouwing van het stadje door krijg ik mijn grootste whatthefâck moment van het jaar. Voor mij hangt een wallcloud, maar niet zomaar eentje. Wat een prachtig ontwikkeld ding was dat om achter de bebouwing te zien opdoemen! Laat je net een supercell lopen voor wat bliksemshots, positioneer je jezelf voor de meest georganiseerde wallcloud van het jaar!
Achter het ding waren de CG’s en daarbij behorende shelfcloud van het volgende systeem al zichtbaar.
Omdat hij zo leuk is.
De wallcloud trekt weg en raakt zijn fotogenieke fratsen min of meer kwijt. Dan maar focussen op de shelfcloud. Over luxeprobleem gesproken
Spiegeltje spiegeltje aan de wand, breng jij vanavond vonkjes aan land?
Kassa!
Het laatste beetje zonlicht ebt snel weg en maakt plaats voor een lichtshow van IC’s. En hey daar rechts, daar is onze wallcloud nog! Een ongewoon en tevens zeldzaam plaatje, een shelfcloud die probeert een wallcloud in te halen.
Passage van de shelfcloud verliep zonder bijzonderheden. Flink actief was het systeem wel, zeer veel IC ontladingen maar geen enkele CG was zichtbaar.
De aangroei aan de zuidzijde wilde wel een aantal vonkjes naar buiten gooien.
Ondanks de diverse CG’s die nu wel zichtbaar werden, besloten wij om richting mijn huis te rijden. CG’s op een flinke afstand hebben wij vaker gezien en zullen in nagenoeg geen enkel scenario voor een fraaie plaat zorgen. Op de terugweg richting huis hield ik contact met Jonas Piontek, een gerespecteerd stormchaser uit Duitsland die ik eerder dit jaar ook al heb ontmoet op de de stormchase van 27 mei. Hij, inclusief zijn teamleden die onder de vlag van Gewitterjagd chasen. waren ook onderweg naar Nederland om daar wat rust te pakken voor de chase van de volgende dag. Een slaapplek hadden ze niet dus vroegen ze of ze eventueel de nacht door konden brengen in mijn woning. ‘’As long you don't make a mess in my house ’’ Onderweg naar Nederland was er in een vrij korte periode forse aangroei aan de zuidzijde van een bow echo. De jongens van Gewitterjagd willen deze bow ergens in de buurt van mijn woonplaats opvangen, wij zelf gingen op ons eigen houtje verder.
De hierboven genoemde bow echo was op dat moment boven west Nederland voor het nodige bliksemgeweld aan het zorgen. De aangroei van dit systeem zagen wij in de vorm van een prachtige meerlaagse shelfcloud met de nodige CG’s. Zo verziekt als wij zijn door alle vangsten dit seizoen laten wij deze shelf lopen. Deze keuze hebben we gemaakt omdat de shelf al vrij dicht genaderd was en een interessante fotolocatie niet haalbaar was. Het besluit is genomen, wij gaan voor wat bliksemfotografie tussen de molens van Kinderdijk. Een kleine corepunch verder en we belanden op de bestemming.
IC,CC... Ah kijk.
Ondertussen blijven kleinschalige maar felle onweershaarden zich vormen in onze omgeving, we blijven nog eventjes staan.
De whales mouth was erg fraai om te zien bij deze cellen. De weerspiegeling in het water deed het ook leuk.
...
Intussen was het 03:30 uur, noem het ochtend, noem het nacht. Wat het ook was, wij hadden allemaal het zelfde idee, tijd voor wat slaap. Ik geef de jongens van Gewitterjagd mijn adres door en niet veel later ontmoeten wij elkaar bij mijn huis. Na een korte bespreking vertrekt Gijs naar huis en strompelt team beunhaas vermoeid mijn huis binnen. Na wat verhalen over het chaseavontuur uitgewisseld te hebben gaan wij eindelijk slapen. Richting het noordwesten was nog wat weerlicht zichtbaar van een flinke cell boven de Noordzee. Ik besteedde er niet veel aandacht aan en bereidde mijzelf voor om te gaan slapen.
23 +24 juni 2016
Het is ondertussen 04:45 geworden. Jonas Piontek roept mij naar zijn slaapvertrek om met mij de huidige stand van zaken te bespreken. Het systeem boven de Noordzee trekt snel de kuststrook binnen en buigt aardig af naar mijn streek. Zo gaar als een aangebakken schnitzel loop ik naar het zolderraam om te kijken of er iets leuks zichtbaar is. Na een vermoeiende wandeling op de trap kom ik aan bij het raam en moet ik toch even in mijn ogen wrijven. Zie ik dat goed? Dit meen je niet. ‘’ een azuur-blauwe lijn is vlak boven de noordwestelijke horizon zichtbaar, een typerend beeld voor een naderende shelfcloud. ‘’Jonas, there is one fat-ass shelfcloud approaching. And it's coming in fast!‘’De rustige slaapverwekkende vermoeidsheids-sfeer sloeg snel om in een hectisch tafereel van 6 rondrennende mensen in mijn huis op zoek naar statieven, camera’s en overige benodigdheden.
2 auto’s sterk, rijden wij zonder geslapen te hebben weg van huis op zoek naar een locatie om de shelfcloud op te wachten. Als eerste besluit ik om te stoppen langs de rivier de Noord in Alblasserdam. Team A, bestaande uit Marloes, Bastian (Gewitterjagd) en ik, is al aangekomen op locatie. Jonas en de rest van zijn team zijn mij uit het zicht verloren in alle hectiek. Ik stuur Jonas onze locatie door in de hoop dat hij ons op tijd kan bereiken. Ondertussen hebben wij van team A zicht op een prachtig Undulatusveld met in de verte de opdoemende shelfcloud.
De fotolocatie was niet verkeerd maar kon natuurlijk beter. Na wat rijden en oriënteren besloten Bastian en ik dat de molens van Kinderdijk voor een nagenoeg ideale setting konden zorgen met de naderende shelfcloud. Op locatie werden snel de camera’s ingesteld tot het moment dat een auto naast ons parkeerde en team brak uitstapte. Jonas: ‘’We just came here by accident’’.
Wij mochten tevens profiteren van een nagenoeg perfecte weerspiegeling in het water. Een haast surrealistische setting.
WAUW! Wat was dit mooi!
De klok slaat 5:30 uur in de ochtend en wij staan daar met onze spleetoogjes naar een geweldige shelfcloud te staren.
De shelf krijgt steeds meer goude kleuren door het dominanter wordende strooilicht van de zonsopkomst.
Verticale panoramastack van het shelfgeweld.
Zelfs de kromming van de shelf / arcus zit compositie-technisch op de juist plek.
Denk je alles gezien te hebben, komt er nog een prachtige diep-blauwe whales mouth over het landschap gesukkeld.
‘’ kijken we ook nog even achterom? ‘’
Na een geweldige fotosessie rij ik naar huis, verwerk ik de foto’s en mik ze naar de redactie van het AD. Daarna neem ik afscheid van onze Duitse collega’s die de chase voortzetten in het oosten van het land. Het is inmiddels 07:00 in de ochtend en ik krijg het verzoek van Gijs of ik naar hem toe wil rijden voor een intensieve Sqaullline ten zuidwesten van ons. 50 minuten rijden later sta ik voor het huis van Gijs en is de sqaull gedegradeerd tot kadaver. Jammer maar helaas, tijd voor koffie.
Na een halfuurtje koffie drinken rij ik terug richting Zwijndrecht met een net zo vermoeide Gijs en Marloes op de achterbank. Thuis aangekomen meteen in bed gedoken. Gijs en Marloes vallen in slaap, Rick natuurlijk niet. Dan maar het fotowerk van de afgelopen 12 uur processen. Maar ook dat is niet voor lang, er komt een klein maar fel celletje vol onweer onze kant op zetten. Gijs wakker geschud, Marloes lag in coma. Gijs, terug de auto in.
Qua structuur een van de mindere cellen van de dag maar toch wisten Gijs en ik er enkele plaatjes uit te persen.
Lang stonden we niet op het piertje. De cell was snel stervende en wat stervende cellen vaker doen is als saluut positieve ontladingen uit de anvil knallen, gevaarlijke situatie dus.
Weer naar huis, uurtje geslapen(eindelijk), na een uur weer wakker door de plakkende warmte. Gijs snurkte nog 1 uurtje langer door, Marloes was schijndood en hebben wij zo lang mogelijk laten doorslapen.
Aan het begin van de avond zetten wij koers richting Eindhoven, de bekende HP supercell die in de omgeving van Weert voor veel schade heeft gezorgd is ons doel, maar niet voor lang. Dit aangezien mijn auto en ik niet van poffertjes houden en dus ook niet vergeleken willen worden met een poffertjespan. Uit de buurt blijven van dat ding en op afstand toekijken. Ondertussen is bijna de gehele chasegroep van level3 op pad, gezellige bende van chasers dus.
Aardappels kijkende naar de RFD-fratsen van de HP-supercell.
Later die avond pendelen we wat heen en weer in de omgeving al zoekende naar een goede fotolocatie. #Teambrak is beland aan een meertje en heeft zicht op de volgende vonkjes producer.
Positief geladen CG’s slaan sporadisch uit de anvil. Vaak op ruime afstand, deze is wat dichterbij. Voor de rest is het niet erg bijzonder en zijn we terug gegaan naar de veiligheid van onze auto’s.
In het kielzog van deze bui ontstonden kleinschalige geïsoleerde elevated onweershaarden. Deze waren een stuk fotogenieker dan hun voorganger.
...
De volgende cellen passeren ons via de andere kant. Na een wandeltocht in de gietende regen stappen wij gehaast de auto in. Wij verplaatsen onszelf 10 kilometer naar de volgende locatie. Aangekomen op onze bestemming pakken wij onze tassen, onze camera’s onze statie... Guys, waar zijn de statieven? Hebben wij die serieus laten staan bij het meer? we are all such dumb-asses.
Terug de auto in, als een gek de zelfde route teruggereden en daar stonden ze dan. Trots tussen de vegetatie, op het ondertussen ondergelopen kiezelweggetje. Stevig gesetteld in hun nieuwe habitat.
Helaas geen meertje als voorgrond, wel een modderige akker (roeien met de rie... modder die je hebt).
....
De cellen blijven elkaar netjes opvolgen. Rechts is de naderende intensieve IC kern van de volgende cell fraai zichtbaar.
...
Ophoepelen met dat ding, wij willen CG’s zien.
Volgende cell:
Achter onze rug werd nieuw geflits zichtbaar, enkele verse cellen waren actief met een gunstige ligging. Dichtbij zouden ze niet komen, maar wat leuke reflecties boven het meer konden voor een leuk beeld zorgen.
Het is ondertussen diep in de nacht en het gevoel van 45 uur wakker zijn (uitgezonderd de powernap van een uurtje) eist nu toch echt zijn tol. Snel naar huis nu wij nog fit genoeg zijn om te rijden.
Op naar het volgende deel van dit ondertussen, te lange fotoverslag...
3 juli 2016
Wat begon als een stormchase, eindigde voor mij als een bust. Gijs, Ruud en ik spraken af in Schoorl met de hoop op enkele bliksemshots boven zee. Helaas zakten alle buien hard in, bliksemshots? Die kon ik op mijn buik schrijven. Gijs en Ruud hebben in de vroege ochtend enkele prachtige bliksemfoto’s geschoten nabij Wilnis. Gezien de grote onzekerheid en mijn verblijf in het verre Leeuwarden ben ik de mannen niet gevolgd tot aan Wilnis. Wel heb ik kunnen genieten van de fraaie zonsondergang in Schoorl.
En ja, mooi was ie wel!
5 juli 2016
Naast onweer zijn er in de zomer genoeg andere fraaie fenomenen om te bekijken en / of vast te leggen. Zo kijk ik ieder jaar weer uit naar het NLC-seizoen, met de hoop op een mooie setting. Zoals dit fraaie display gezien vanuit Kinderdijk.
Na wat neuzen heb ik een locatie gevonden waar de compositie in combinatie met de molens en het landschap wat fraaier uitkwam.
20 juli 2016, ‘’’most epic bust ever ‘’
Chasen kan gigantisch succesvol zijn, maar ook voor een grote deceptie zorgen. Iedere gedreven chaser heeft ervaring met beiden. Zo hebben wij uiteindelijk ruim 1300 kilometer gereden zonder een bruikbare ‘’ chaseplaat ‘’
Gelukkig waren wij niet de enige die deze ervaring hadden. Onze Duitse collega’s hebben het dorpje Titz ook tot in elke baksteen gezien uit verveling.
Troostprijs van de dag in Laacher See aan de rand van het kratermeer.
Mooi verhaal, lekker kort. Op naar de volgende, door naar augustus.
9 augustus 2016
Daar lig je dan, muf in je bed, luier dan een aangebakken schnitzel, 03:00 uur ondertussen, gaat de telefoon inees over. ‘’ Rick check de radar en zoek een fotolocatie ‘’ Na 1 minuut oriënteren wat bij mijn droom hoorde en wat de realiteit was ben ik met mijn slaperige hoofd de camera spullen bij elkaar gaan rapen om vervolgens naar de kade van Zwijndrecht te rijden. Aangekomen op locatie kon ik de volgende 2 plaatjes schieten.
Shelfcloud #check
Fraai gekaderde CG, #check. En nu terug naar bed, deze hele actie heb ik namelijk ondernomen midden in de werkweek.
Aah, deze datum zal voor velen vast nog bekend voorkomen, 27+28 augustus 2016
Onderling overleg, wat vage afspraken, uiteindelijk kwamen diverse chasers naar dezelfde locatie voor een bekende fase in het chasen/ nowcasting. Aangekomen in de Mac tref ik een berg bekenden aan. Allemaal volk met een kronkel in het brein die ze stuk voor stuk laaiend enthousiast maakt voor een dag/nacht vol onweer.
Na een uurtje hangen in de mac besloten wij om onszelf te verplaatsen naar een locatie met wat uitzicht op de atmosfeer. De tijd en locatie van initiatie was overigens erg onzeker dus wij stonden al relatief vroeg paraat voor voor de eventuele, vroege vorming van buien.
2 uur later wachten: ‘’ Saai, honger, Kun jij een sigaret missen? Hey selfie! ‘’
Nog 2 uur later en de hele groep staat weer op een andere locatie (ditmaal nabij Engelen, Brabant) Deze keuze is gemaakt aan de hand van de locatie waar de thermische vore zich bevond. De vore was dan ook duidelijk zichtbaar aan de hand van de zeer onstabiele patronen en vormgevingen in de atmosfeer.
De kleine parkeerplaats was goed gevuld met stormchasers.
Na +/- 30 minuten wachten waren de eerste ontladingen een feit. En dat uit een prachtige elevated Single cell waarvan de basis begon op een hoogte van +_ 2.5 kilometer! Zeer hoog dus, maar uitermate fotogeniek voor de bliksem liefhebber.
De ondergaande zon maakte het allemaal erg sfeervol.
De cellen begonnen zichzelf snel te organiseren tot een cluster van sterke multicells, trekkend richting het noorden. Tijd dus om ons richting auto te begeven om het zaakje wat dichter te naderen voor wat bliksemshots.
Tijdens de rit waren tientallen CG’s zichtbaar aan de horizon. De chase-stress kwam er langzaam maar zeker in om zo snel mogelijk een bruikbare locatie te vinden voor onze shots. Na een orientatiestrijd en wat vervelende bebouwing vonden wij een locatie aan de Waal ter hoogte van de Martinus Nijhoffbrug. Zoals altijd zodra de camera’s zijn opgesteld verdwijnen de CG’s en maken plaats voor een strobo aan IC’s. Leuk voor het zicht, minder leuk voor de foto’s want de ontladingen zijn voor een groot gedeelte aanwezig binnen de neerslag / wolken.
Gelukkig lieten enkele ontladingen zo nu en dan nog even hun neus zien .
Onze aandacht werd ondertussen getrokken door enkele verse cellen ten zuiden van ons. Het was ondertussen flink donker dus naast een anvil konden wij weinig van de structuur zien, classificatie van deze vrijstaande cell was dus vrij lastig. Wij focusten ons nog enkele minuten op de multicell cluster-MCS ten noorden van ons als de cellen ten zuiden van ons electrisch geladen worden. Na een kort overleg met Gijs die de omgeving uit zijn duim kent, besluiten wij voor een risicovolle keuze binnen deze stormchase. Onze volgende locatie zal het centrum van DenBosch worden met als compositie: de Sint-Jan kathedraal. Ik vertrouwde op Gijs zijn keuze dus zijn wij met 2 teams vertrokken richting Den Bosch. De rest van de aanwezige chasers vond het risico te groot en besloot zelf een eigen plan uit te stippelen.
Anyway, zo gezegd zo gedaan! Na een snelle rit over de A2 corepunchen wij de cell waar wij het op gemunt hebben. De keuze is compositietechnisch namelijk vastgesteld op de achterzijde van de cell in kwestie. Na een rit vol concentratie draai ik met mijn auto het centrum van Den Bosch in en naderen wij de parkeergarage vanaf waar wij een fraai zicht moeten hebben op de Sint-Jan.
1,2, kassa!
En nog een! Let ook op het oranje weerlicht rechts op de foto. Dat weerlicht was afkomstig van een koppige onweersbui die al de gehele avond huishield boven het gebied Düsseldorf-Dortmund.
HELLYEAH! En zulke vergelijkbare termen schreeuwden wij letterlijk over de daken van DenBosch... 2 verontwaardigde politieagenten keken naar boven en zagen enkel onze statieven op rij staan. Wij stonden enkele meters terug op het dak te high-fiven.
De bui trok langzaam maar zeker richting het noorden. Nog een laatste shot dan maar.
(Invalid img)
Ondertussen vertrekken wij uit het centrum van Den Bosch en besluiten wat onze volgende move zal worden. Enkele felle cellen geclusterd tot MCS trekken richting Budel(NB). Na een korte autorit, een wandeling door het bos en enkele bijna-valpartijen door het gebrek aan verlichting komen wij aan bij een meertje. Aan dit meer hebben wij prachtig zicht op 2 zeer felle IC haarden en een prachtige anvil. Helaas was het vastleggen van deze taferelen onmogelijk zonder het opschroeven van een ultragroothoek op de camera. Helaas kon ik met mijn 24-70MM niet veel beginnen dus geen foto’s van dat moment (helaas). Na de passage van het IC-terreur rijden wij in het kielzog van het complex en kwamen na 40 minuten rijden op locatie waar wij met onze voeten in een moeras belandden. Daar werden wij getrakteerd op een barrage van CG+ ontladingen met een zeer hoge frequentie.
Mijn in de blubber weggezakte voeten was ik al snel vergeten met deze dikke CG barrage.
...
Twee tegelijk.
Dit was een kleine selectie van de CG’s die ik gedurende 30 minuten heb vastgelegd, de rest bespaar ik jullie.
15 september 2016
De zomer besloot om nog een keer fors uit te halen met enkele dagen achtereen temperaturen rond de 30 graden. Om dit vervolgens af te sluiten met onweer. De kansen op onweer waren aanwezig, maar relatief onzeker. Om deze reden besloot ik om thuis rustig de initiatie af te wachten. Zo gezegd zo gedaan. De eerste bliksemmeldingen kwamen binnen vanuit Limburg, tijd om te vertrekken. Ik ontmoet Gijs nabij Eindhoven aan een meer waar wij zicht hebben op wat ondertussen een felle lijn vol onweer is. Helaas bestonden de ontladingen voornamelijk uit IC’s met zo nu en dan een sporadische CG. Bijzonder waren de vangsten van dit moment niet, tijd om ons te verkassen richting Engelen(NB).
Daar was er in de stratiforme achterzijde zo nu en dan sprake van enkele sporadische CG+ ontladingen.
Note: voor deze en enkele andere foto’s hebben wij onszelf volledig laten verzuipen, charmes van het vak.
1 oktober 2016
Een latertje in het seizoen. Diverse modellen kwamen met de potentie op enkele (felle) onweersbuien om en nabij het Ijsselmeer. Ik zat per toeval al in Leeuwarden dat weekend, kijk dat scheelt! Cameraspullen paraat en afwachten wat er gaat gebeuren. Maar lang wachten was niet nodig. Direct na het avondeten ontstond er een noord/zuid georienteerde lijn met genoeg bliksemactiviteit. Na een snelle berekening aan de hand van stormmotion, gedrag van de aanwezige bliksemhaarden en een ‘’warm’’ IJsselmeer besloot ik om koers te zetten richting Lemmer.
Dat was een prima keuze aangezien de cellen bij het naderen van het IJsselmeer inderdaad een boost in hun bliksemactiviteit kregen.
Inclusief arcus.
Blik richting het noorden.
Als toetje, prachtige whales mouth structuren aan de binnenzijde van de arcus.
19 oktober 2016
Wat te doen als chaser als het convectieve seizoen ten einde is? Het meest stabiele weerkundige verschijnsel binnen de atmosfeer vastleggen, mist
22 oktober 2016
Om het riedeltje enkele dagen later weer te herhalen. Maar nu een nachtelijke editie.
Daarmee komen wij aan het einde van dit ietwat grote fotoreport. Ik wil alle lezers en kijkers bedanken voor hun tijd om dit bericht door te nemen.
In het speciaal wil ik Gijs, Marloes en Michiel bedanken voor de foto’s die zij hebben geschoten met mijn mobiel op de momenten dat dit voor mij niet mogelijk was. Dus thanks guys!
Op naar een knallend 2017, Cheers!