Wij krijgen straling vanaf de zon, niet vanaf het barycentrum van het zonnestelsel. Vraag is dus of de afstand aarde-zon verandert, wanneer de zon rondom het barycentrum wobbelt (of andersom).
Antwoord: nee (verwaarloosbaar).
De aarde wobbelt namelijk netjes met de zon mee.
Via onderstaande link even snel gekeken hoe de afstand aarde-zon varieert binnen een range van 100 jaren, op een vast tijdstip (voor het gemak 1 januari 0u genomen).
Dat blijkt 0,0001 AU te zijn.
Voor de instraling van de zon betekent dat dus ook een honderdste procent variatie.
Beste Henk, ik heb beweerd dat we de straling van de zon hebben, dus niet wat jij er, helaas foutief, van maakt; waar was ik onduidelijk?
Het barycentrum (Jupiter/zon) is 'n maat van invloed die je voor je uitgangsberekeningen moet nemen, dus
geen stralingscentrum van zonne-energie.
Als de aarde aan dezelfde kant van de zon zit als het barycentrum heeft de aarde haar positie al lang aangepast aan de werkelijkheid van de zwaartekracht uit alle richtingen. Zwaartekracht werkt met ongeveer de snelheid van het licht.
Ruimteschip aarde wordt 'lichtelijk' aangetrokken tot Jupiter, en houdt zich ook netjes aan de wetten van Newton.
De aarde zit niet met 'n touwtje aan de zon vast maar is 'n onafhankelijk bewegend object in de zee van zwaartekrachtvelden, je kan hooguit spreken van 'n elastische relatie, 'n soort van interplanetair bungeejumpen rond de zon.
Of; 'n permanent veranderende, en zich verplaatsende rimpeling van het zwaartekrachtveld van de zon.
De berekeningen van JPL zijn te kepleriaans, wel zeer goed bruikbaar voor hoek- en tijdsbepaling.
Nasa gebruikt voor al zijn ruimtevluchten altijd voorlopige koersberekeningen per deeltraject, kijkt hoe dat gaande weg uitvalt, en maakt dan de volgende voorlopige koersberekeningen....
Planeten gedragen zich onderling net zoals ze dat met de zon doen, dit zijn allemaal individuele relaties, de aarde heeft geen voorkeur voor zonnezwaartekracht.
Stel je 'n 2-planeten situatie voor ogen.
De aardbaan is dan 'n mix van zowel 'n ellips( met kleine maankarteltjes) om het brandpunt zon,
als van 'n ellips om het brandpunt barycentrum (Jupiter/zon).
Jupiter doorloopt in zo'n 142 maanden zijn eigen ellipsbaan, dit werkt ook deze keer weer omgekeerd evenredig met het kwadraat ( van het verschil van de afstand).
Effect van de ellips van Jupiter is: 5.9 jaar wat kouder en dan 5.9 jaar wat warmer.
Ideaal voor ontwikkeling van eventuele El-Nina en El-Nina verschijsels.
Andere planeten kunnen deze situatie, afhankelijk van hun positie, stimuleren of frustreren tot bijna 0.
Het effect per jaar is wat kleiner dan het verschil per 5.9 jaar, ik heb met het kleine effect gerekend. Of er nog ander effecten zijn, b.v. variabele lenswerking van de zwaartekracht op deeltjes, weet ik niet.
Maar ik hou me wel aan de gravitatiewet van Newton;
f = g * m1 * m2 / r^2.
Omdat zowel de energieformule als de zwaartekrachtformule wiskundig in dezelfde richting afhankelijk zijn van afstanden, zit je dus met twee maal 'n doorwerking van 'n tweededemacht in de eindresultaten
En zoals je weet tikken die altijd relatief hard door in de eindresultaten.
Bij nadering van Jupiter door de aarde zal de snelheidscomponent in die richting dus toenemen, hogere snelheid, hogere baan, bij verwijdering van Jupiter zal de snelheidscomponent in die richting dus afnemen, lagere snelheid, lagere baan.
Overigens is de statische berekening 'n kleine onderschatting van het maximum in de dynamische werkelijkheid. Dit topmaximum is echter van zeer korte duur en daarom niet echt van belang.
Ik hoop niet dat je de definitie van wobbelen hebt veranderd.
De term wobbelen betekent niet dat
de zon de planeten wobbelt, maar dat
de planeten de zon wobbelen.
Zuiver wiskundig draait de zon zijn eigen baan rond het barycentrum, en is dus in die zin de grootste planeet, bedoelde je dat?
De aarde wobbelt dus niet (netjes?) door de zon maar door de planeten, of beter, de zware planeten wobbelen de lichte planeten het hardst.
En zelfs de grote zon wijkt van zijn koers af, dus laat staan zo'n kleine aarde.
Als er alleen 'n aarde als planeet zou zijn zou er ook geen grote wobbel meer zijn en dan hebben de astronomen van buiten ons zonnestelsel wel heel gevoelige apparatuur nodig om die kleine wobbel, die ook onze kleine aarde veroorzaakt, nog te kunnen detecteren.
edit: januari is volgen de wetten der zwaartekracht 'toevallig' de maand met de minste variatie, .. lekker slim .. kijk eens verder in jpl .. straling uit het barycentrum .... iedereen heeft wel eens 'n minder moment.
Quote selectie