april 200
Vandaag verliep de ochtendspits opnieuw in erg grijze omstandigheden. Te Malderen was het erg nevelig, doch in de nabije omgeving hadden zich dichte mistvelden gevormd waardoor onderandere Londerzeel en Kapelle o/d bos van de aardbodem verdwenen waren. Na het optrekken van het ochtendgrijs werden we dan geconfronteerd met het voormiddaggrijs; het bleef namelijk grijs onder een Altostratus wolkendek waar hooguit een flauw waterzonnetje kon doorheen dringen, net als gisteren. Er vormden zich tevens wat stapelwolkjes al maakten deze weinig verschil uit voor de nauwelijks iets voorstellende zon. Vanuit het noorden kwamen vervolgens weer dichtere wolkenmassa's opzetten waaruit het in de late namiddag lichtjes is gaan regenen (de pluviometer bleef echter op 0 staan). 's Avonds maakte de regen plaats voor enkele schuchtere opklaringen waar de zon opnieuw in waterige toestand kon doorbreken. Bij de noordelijke stroming (tot 18 km/h) en de afwezigheid van (degelijke) zonneschijn bleef het kwik erg bescheiden, zo haalden we maar 13,3 graden terwijl het vanochtend erg fris werd met 3,7 graden. Wellicht zal het de komende nacht nog verder afkoelen doordat er meer opklaringen worden verwacht en de wind zich in het noorden blijft handhaven maar gelukkig mogen we ons morgen en overmorgen verwachten aan een heel wat vriendelijker weertype, vooral overdag dan.
De eerste echt aangename lentedag van het seizoen begon met wat hoge sluierwolkjes waarna de zon vooral tijdens de voormiddag flink haar gang kon gaan om het naar 6,8 graden gedaalde kwik naar maarliefst 18,5 stuks te jagen. Eens de middag voorbij moesten we het echter vooral hebben van de reeds opgewarmde luchtmassa's die in de zuidwestelijke stroming met snelheden tot 27 km/h naar Malderen geduwd werden, want een ondertussen aardig aangezwollen Altostratus wolkendek met een paar flinke plakken Stratocumulus eronder zorgden ervoor dat de zon zich niet meteen van haar beste kant kon laten zien. De Altostratusbewolking is, ondanks het voorlopig uitblijven van enige neerslag, de voorbode van een erg aktieve depressie die in feite al boven ons hangt (de sluierbewolking en de plakken Stratocumulus vormden het zwakke warmtefront), en het van aktiviteit (en vooral vocht) blakende koufront zal ons morgen een flinke veeg uit de pan geven. Ook het weekend zal hierdoor in het teken van buien en perioden van aanhoudende regen staan terwijl er op langere termijn stillaan een transport van koelere lucht op gang zal komen, zij het dat de neerslagkansen hierbij weer afnemen, maar er wel kans op lichte nachtvorst zal bestaan.
Weer een meer dan geslaagde lentedag, al was het vandaag een kantje - boordje situatie vermits er net ten noorden van ons een zeer hardnekkige wolkenband hing. Heel af en toe zagen we zelfs haar zuidelijke uitlopers boven de horizon verschijnen en dit terwijl er regelmatig wat losse Stratocumulusveldjes over het ganse luchtruim te zien waren. Te Malderen viel de hinder ervan goed mee, de zon werd slechts enkele keren gedurende een twintigtal seconden 'verduisterd' door deze laatste. Hoewel de temperatuur vlot steeg van 4,7 naar 18,0 graden, voede de aangevoerde lucht redelijk fris aan. De hoge maxima zijn dan ook meer dan waarschijnlijk toe te schrijven aan het tuineffekt. Halverwege de namiddag was er ook tijdelijk wat Cirrus te zien en een aantal erg fraaie Altocumulusbankjes in het noorden, met gebogen valstrepen eronder (virga). De wind zocht vandaag het oosten op waarbij we snelheden tot 19,0 km/h haalden, doch tijdens de avond is deze weer gaan afzwakken waarbij de snelle afkoeling weinig goeds belooft voor de vorstgevoelige plantjes...
Tijdens de nachtelijke uren is het weersbeeld compleet omgeslagen waardoor we vanmorgen ontwaakten onder een staalblauwe hemel terwijl het niet kouder werd dan 6,8 graden. Volledig helder was het echter niet want aan de zuidelijke horizon heeft zich en wolkenband genesteld die erg onstabiel overkwam qua samenstelling (Stratocumulus castellanus, Cumulus congestus en Cirrus spissatus). Helemaal in het noorden hing er dan weer een scherp begrensde laag van Cirrostratusbewolking. Uiteindelijk was het de eerstgenoemde wolkenband die later van betekenis zou worden voor het Malderse weer want deze kwam langzaam maar zeker dichterbijgekropen. Het duurde echter tot na de middag eer de zon er af en toe werd door afgeschermd en ook tussen de wolken bleef er nog ruimte genoeg voor diverse opklaringen tijdens de namiddag. Kwikstanden tot 20,1 graden waren dan ook niet uit de lucht gegrepen. Er stond met momenten nogal wat wind: deze haalde snelheden tot 27,4 km/h uit het oosten. Het tweede deel van de namiddag werd het wat minder aangenaam toen een paar stapelwolken zich uitspreidden tot Stratocumulus en Altocumulus velum, en we de zon voor langere perioden moesten missen. Het bleef hierbij droog, al zijn er elders een aantal buien geweest, vermits er onder sommige stapelwolkken duidelijke valstrepen zichtbaar waren die tot aan de grond reikten. Tijdens de avond nam de bewolking weer af, maar dat gebeurde niet voordat we nog een flinke poos konden genieten van een mooi kleurenspel in het zachte licht van de avondzon. Tegen zonsondergang bestond de bewolking uit Cirrostratus en Altocumulus castellanus waarbij deze laatste weg leek te vluchten naar het noordwesten tot de bewolking in het laatste schemerlicht volledig uit Cirrostratus fibratus bestond. Dankzij de langzame afkoeling kunnen we 's avonds genieten van zachte temperaturen, zonder kopzorgen te hebben over dreigende nachtvorst. Voor aangenaam terrasjesweer was het echter nog iets teveel gevraagd. Op het einde van de dag stond de pluvio nog steeds op 0,0 mm.
Op het eerste zicht leek het alsof de weergoden een kopietje van gisteren voor ons in petto hadden. Het was immers weer een heldere diepblauwe hemel waar we vanochtend tegen aankeken, waarin al snel de traditionele stapelwolken werden gevormd. Maar na een paar uurtjes werd duidelijk dat we vandaag qua weer een heel andere weg zijn ingeslagen, waar de zomerliefhebbers onder ons niet rouwig om zullen zijn. De stapelwolkjes gingen namelijk over in Cumulus humilis, de afgeplatte mooiweerswolkjes die voor de zon nauwelijks een obstakel vormden en verder ook geen kwade bedoelingen hadden. In deze zonovergoten omstandigheden warmde het snel op van 5,0 graden 's ochtends naar een voor de tijd van het jaar erg warme 22,3 graden. Dit terwijl er tijdens de namiddag een noordelijk briesje opstak dat met snelheden tot 19,3 km/h over het weerstation streek. Wel was het erg heiig waardoor we vooral tijdens de namiddag en avond geen diepblauwe kleuren meer konden waarnemen. De combinatie van zachte kleuren, nevelige lucht en de uitbundige kersenbloesems zorgde echter voor een heel aparte sfeer die vooral tijdens de avond erg uitgesproken was. Naast dit alles viel ook op dat de stapelwolkjes tijdens de avond niet oplosten, maar overgingen in Cumulus fractus die tot lang na zonsondergang bleef voorbijdrijven. Dit bracht echter geen verdere gevolgen met zich mee, terwijl er voor morgen al evenmin kapers op de kust lijken te zijn. We sluiten dus af met een droge 0,0 mm als neerslagtotaal.
Na een nog maar eens heldere en frisse (4,0 graden) nacht ontwaakten we vanochtend onder een lichtbewolkte hemel waarin wat Stratocumulus floccus zichtbaar was. Deze bewolking was afkomstig van een koufrontje dat zich in onze buurt ophield en vooral in Nederland voor heel wat wolken en zelfs een weinig regen heeft gezorgd. De wolkjes in Malderen verdwenen na een tijdje en maakten plaats voor een erg flets aandoende hemel waarin we niettemin van de zon konden genieten. De voormiddag was echter nog maar halfweg voordat er Stratus fractus bewolking werd gevormd en we met een overwegend grijs weersbeeld te maken kregen. Gelukkig was dit maar tijdelijk, want naar de middag toe ging het Stratus wolkendek weer over in Stratocumulus waartussen opklaringen verschenen. De resterende bewolking ging over in Cumulus humilis waarop een aangename en zonnige namiddag volgde. De temperatuur liep op tot 15,9 graden, al was de werkelijke waarde een weinig lager door het tuineffect. Uit de zon en in de tot 30,6 km/h aanwakkerende noord- noordwestenwind was het op sommige momenten zelfs onaangenaam koud te noemen. Tijdens de avond koelde het nog sterker af en lijkt het erop dat we ons komende nacht aan een aardig potje nachtvorst mogen verwachten. De stapelwolkjes losten tegen zonsondergang weer op, maar nu dreef er vooral ten zuiden van ons wat Stratocumulus en Stratus fractus voorbij. Aangezien geen enkele van de wolken die we vandaag gezien hebben erin slaagde om neerslag te produceren, eindigden we terug met een dagtotaal van 0,0 mm.
In verhouding met de warmte overdag voelde de 8,1 graden die we vanochtend optekenden, erg koel aan. Zowel de zon als de maan hadden tijdens de vroege uurtjes weer een typische ambertint terwijl er voor de rest vrijwel geen sprake was van bewolking. Tegen de middag ontstond er convectie wat terug aanleiding gaf tot de vorming van mooiweerswolkjes (Cumulus mediocris) die 's avonds weer oplosten. Deze convectie zorgde ook voor wat wind die aantrok tot 16,1 km/h uit het oosten en 's avonds eveneens wegviel. De temperaturen waren hallucinant te noemen voor de tijd van het jaar, met maxima van 26,4 graden bevonden we ons opnieuw op één van de warmste plekken van Europa en zelfs een deel van noord- Afrika. Tijdens de avond kwam daar verandering in want de kurkdroge lucht kon nauwelijks warmte vasthouden waardoor het binnen de kortste keren onaangenaam kil aanvoelde in de buitenlucht. De droogte bleef ondertussen onverminderd verderduren met nogmaals een dagtotaal van 0,0 mm.
De atmosfeer straalde vanochtend een en al rust uit met slechts een paar Stratocumulusveldjes en een diepblauwe hemel boven ons. De temperatuur was hierbij gezakt naar 5,2 graden. Maar één van die Stratocumulusveldjes breidde zich omstreeks 8H 's morgens opeens over het ganse luchtruim uit en de vogelzang van de zanglijsters maakte plaats voor klaagzang van de zonnekloppers. Gelukkig was het een kort muziekstukje, want de op gang komende convectie zorgde ervoor dat de stratiforme bewolking weer werd opengereten zodat we terug opklaringen te zien kregen. Hierin ontstonden na de middag forse stapelwolken en tenmidden van de dreigende wolkenluchten ging de zon behoorlijk 'steken' bij niettemin koele maxima van 14,1 graden. Er traden een aantal pittige buien op die een kleine hoeveelheid hagel aan boord hadden, maar onweersverschijnselen zaten er op deze locatie niet bij. Toen de zon tijdens de avond weer haar kracht verloor, zwakten de buien af, maar ook dan bleef het erg wisselvallig met op het ene moment diepblauwe luchten en fraaie wolkenlandschappen en op het andere moment regen uit een somber grijs wolkendek. Valwinden uit één van de buiencomplexen bleken goed te zijn voor een maximumsnelheid van 33,8 km/h uit het zuid- zuidwesten terwijl het vooral op het einde van elke bui nagenoeg windstil was. Na zonsondergang werd het definitief rustig en droog maar koelde het behoorlijk af onder de lichtbewolkte hemel. We sloten af met een dagtotaal van 3,2 mm.
Afgelopen nacht is het op grote schaal tot grondvorst gekomen terwijl de minima in de (Malderse) weerhut uitkwamen op 3,1 graden. Daar hoorden brede opklaringen en een azuurblauwe lucht bij maar er werden eveneens stapelwolken gevormd. De vrees dat deze zich zoals gisteren tot een grijze Stratocumuluslaag zouden uitspreiden, bleek gelukkig ongegrond want er werd drogere landlucht aangevoerd vanuit het noordoosten. Het kwam tot kleine, afgeplatte Cumulus humilisvelden die een schitterend contrast vormden met de bijna zwartblauwe lentelucht en de ontluikende natuur. Om de traditie van het onderkoelde 2013 toch nog een beetje in ere te houden werd er wel voor een bijtend koude noord- noordoostenwind gezorgd die met haar snelheden tot 30,6 km/h goed was voor de verkoop van beschutte terrassen en windschermen. Ook het kwik wilde hiervoor haar respect betonen en deed er alles aan om niet boven 14,2 graden uit te komen. Tegen de avond losten de stapelwolkjes op en was er enkel een band van Cirrus en Cirrostratus te zien in het zuidoosten. Bij een wegvallende wind koelde het snel af al lijkt grootschalige nachtvorst niet meteen aan de orde daar het tegen zonsondergang nog steeds een ruime tien graden bleek te zijn. We sloten de droge dag opnieuw af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Net als gisteren hing er weer volop Stratus en Stratocumulus bewolking die er een sombere toestand van maakte. Er viel ook nog eens regen, maar met 20 druppels per vierkante meter was het die naam maar amper waard en ook niet meetbaar. Wel was het een stuk zachter dan de voorbije nachten bij minima van 10,7 graden en dat was maar goed ook want zodra de bewolking weer begon te breken stak er een bijzonder krachtige wind op. Deze was erg vlagerig van karakter en kwam eerst uit oostelijke richtingen om vervolgens geleidelijk naar het zuidoosten te draaien. Ondertussen ging de bewolking over in gevroken Stratocumulus en Cumulus waar brede opklaringen tussen ontstonden. De Cumuluswolken groenden echter uit tot flinke afmetingen waardoor het er vooral tijdens het tweede deel van de namiddag erg dreigend ging uitzien. Er hingen ook donkere en dikke Stratocumulusvelden tussen die het 'dreiggevoel' versterkten. Toch weerhoeld dit het kwik er niet van om een comfortabele 21,8 graden aan te tikken. De Cumulus congestus wolken pakten zich samen in het westen en noordwesten, en tijdens de avond zagen we nog meer flinke stapelwolken ontstaan uit Stratocumulus castellanus bewolking, vooral in het zuiden en zuidwesten. Het invallende avondlicht kreeg hierbij weer een opvallende oranjetint terwijl de bovenlucht een melkachtige en nevelige indruk maakte. Ondanks dit alles was het tot vrij laat in de avond aangenaam zacht doordat de wind ondertussen weer was weggevallen. Daar de wolken het niet tot (Londerzeelse) buien wisten te schoppen hielden we er terug een bedroevend lage 0,0 mm aan over al is een belangrijk deel van de neerslag gevallen in de vorm van stof en s
april 201
april 2016