(Weersverslag Tenerife) De weerkaarten logen er blijkbaar niet om. Een subtropische straalstroom heeft zich inderdaad in een wurgende greep rond de Canarische eilanden gekronkeld en zo kwamen we bij de landing om 10.05H in onvervalst regenweer terecht. Gelukkig fungeerde de meer dan 3500 meter hoge Teidevulkaan letterlijk als wolkenkrabber zodat het aan de andere kant van deze majestueuze vuurberg zonnig was. De lucht was zeer zuiver zodat er prachtige wolkenlandschappen te zien waren met boven bergtoppen zelfs indrukwekkende undulati met hun massieve lensachtige structuur. Na zonsondergang leverde dit dan een rijkelijk gevulde sterrenhemel op. De voormiddag was fris door de zeebries maar het werd snel ondraaglijk warm in de zon. Tegen de avond een opnieuw erg frisse zeewind. Vrij kalme zeebranding die in de late namiddag iets onrustiger was met golven van ongeveer een meter.
Een nieuwe onweerszone die gisteravond over het land trok heeft uiteindelijk besloten om Malderen links te laten liggen waardoor we het deze keer moesten hebben van indrukwekkende wolkenlandschappen waarbij de majestueuze opbollende Cumuli de voornaamste blikvangers waren. Er kwam wat gedruppel aan te pas doch het was net voldoende om het stof te blussen en nadien keerde de rust weer terwijl brede opklaringen binnenschoven. Tegen de ochtend van vandaag was er veel middelhoge bewolking die langs het oosten wegtrok en plaats maakte voor nieuwe stapelwolken die na de middag in staat waren om lichte buitjes te lossen boven Malderen, deze keer leverde dit 0,4 mm op terwijl de zon tussendoor de temperatuur deed stijgen van 10,3 tot 18,2 graden terwijl een noordelijke wind tot 35 km/h door velen als een ongenodigde gast werd beschouwd. De buienwolken zakten naar de avond toe als kaartenhuisjes ineen en momenteel kijken we weer aan tegen brede opklaringen die echter geen lang leven beschoren zijn want een depressie komt al snel dichterbij en zal vooral in het noorden heel wat bewolking veroorzaken. De storingen aan de achterzijde ervan zullen echter ten westen van ons blijven en een opstuw van warme lucht op gang brengen die ons een zomers tweede deel van de week zal bezorgen. Hiermee stijgen ook de onweerskansen met op vrijdag kans op lokale warmte onweders in het zuiden van het land, op zaterdag meer onweer in de onstabiele lucht aan de voorzijde van het koufront dat zondag de genadestoot aan deze zomerse episode zal geven.
De bijzonder fraaie wolkenlandschappen waar we gisteren nog een hele dag bijna onafgebroken van konden genieten, hebben vanochtend plaats gemaakt voor een heel wat minder aantrekkelijke regenlucht waartegen de zon aanvankelijk geen schijn van kans maakte. De neerslag die van tijd tot tijd viel, bestond vooral uit lichte regen of motregen die in combinatie met de erg nijdige zuidwestenwind met haar snelheden tot 40,2 km/h echter voor een ware geseling zorgde. Kort na de middag kwam er gelukkig verandering in het herfstachtige tafereel: steeds dikkere wolkenmassa's pakten zich samen in het westen en vervolgens kregen we een flinke stortbui te verwerken waarna we op vrij korte tijd terug brede opklarinen zagen opduiken. De zon slaagde er prima in om ons te verwarmen in de diepblauwe lucht, zij het dat het kwik nog een beetje achterbleef met hooguit 14,9 graden. De minima waren echter vrij normaal met 8,1 graden door de overvloedige bewolking tijdens de ochtenduurtjes. De opklaringen waren echter geen garantie voor droog weer want op verschillende plaatsen ontpopten zich weer buitjes die vooral in het oosten van het land een onweerachtig karakter meekregen. Te Malderen bleef dit natuurlijk beperkt tot wat gedruppel, zij het dat prachtige wolkenlandschappen en een fraaie regenboog bij zonsondergang dit ruimschoots compenseerden.
Het weersbeeld zag er vanochtend een stuk vriendelijker uit dan we de voorbije twee dagen gewend zijn. De opklaringen die gisteren tijdens de avond zijn verschenen hebben immers de ganse nacht kunnen standhouden. Wel zorgde dit voor een aardige afkoeling waardoor de minima beneden de tien graden zakten (8,2 graden), een heel verschil met de voorbije twee dagen. Een ander gevolg van de opklaringen is dat zich op grote schaal nevel en mistbanken vormden, maar deze waren in het ergste geval een twintigtal meter dik waardoor de zon op de meeste plaatsen al vanaf haar opkomst zichtbaar was. De nevel zorgde voor fraaie kleurenpaletten en leuke lichteffekten wanneer deze door de bomen of langs gebouwen doorheen de mist werd beschenen door de zon. Het duurde vervolgens niet lang eer de mist werd weggebrand en de voormiddag verliep dan ook stralend en in zomerse omstandigheden. Een heel eind ten zuidwesten van Brussel kwamen er nog flinke Stratocumulusvelden om het hoekje kijken, maar gelukkig kwam het niet verder dan een bescheiden wolkenvertoning vlak boven de horizon. Tegen de middag was hier al niets meer van te merken en het kwik zette haar klim ongestoord verder om uit te komen op 24,9 graden tijdens de namiddag. Bij dit alles stond er een noordelijk (!) briesje dat aanwakkerde tot 19,3 km/h. Later in de namiddag verdwenen de laatstesporen van bewolking en konden we volop genieten van het zomerse lenteweer. Tijdens de avond moesten we wel een flinke afkoeling incasseren door de heldere lucht maar voor eind mei bleef dit hoe dan ook een bovennormaal zachte avond...
Net als gisterenochtend was het Malderse luchtruim vanmorgen weer bedekt met uitgestrekte Stratocumulusvelden die weer voor een indrukwekkend uitzicht zorgden rond zonsopgang. Dit gebeurde bij temperaturen die naar 12,1 graden waren gezakt. De bewolking bleek terug weinig tegen de zon opgewassen te zijn want na een paar uur was deze zodanig uitgerafeld en opgelost dat er slechts een paar verspreide bankjes overbleven. Dat de zon tijdens een groot deel van de voormiddag vrijuit kon gaan was dan ook niet meer dan logisch vermits er geen andere wolkensoorten in de buurt waren. Tegen de middag werden er echter opnieuw stapelwolken gevormd die nu forser uitgroeiden dan gisteren, maar uiteindelijk weer tegen een temperatuursiversie aanbotsten zodat we al snel tegen een somber grijs wolkendek aankeken. Niettemin leek het iets minder 'erg' te zijn dan gisteren want er bleven voortdurend kleine opklaringen over waar heel af en toe nog een streepje zon kon doordringen. Voor het kwik ging dit natuurlijk niet onopgemerkt voorbij waardoor we maxima van 23,9 graden konden optekenen, en dit bij een noordoostelijk briesje met snelheden tot 20,9 km/h. De wolken bleken niet in staat om buien te vormen zodat we er met 0,0 mm vanafkomen. Naar de avond toe werden de opklaringen breder terwijl de wolken steeds verder wegschrompelden, wat uiteindelijk in een lichtbewolkt tot helder slot van de dag resulteerde.
Vanmorgen kwam de zomer weer om het hoekje kijken toen we de dag zagen aanbreken in een heldere, azuurblauwe hemel. Vanuit het zuiden daagden er echter Cirrus en Cirrostratusvelden op die heel wat minder zomerse bedoelingen bleken te hebben. Ze gingen na een tijdje immers over in Altostratus translucidus en werden geflankeerd met langwerpige Altocumulusbandjes terwijl het noordelijke luchtruim nog steeds strak blauw was. Tijdens de late namiddag raakte echter het volledige luchtruim met dit zootje volgesmeerd en kregen we ook Altocumulus castellanus te zien. Op de radarbeelden tekenden zich ondertussen de contouren van een regengebiedje af dat ons vanuit het zuidwesten probeerde te benaderen. Wat trouwens ook lukte, want 's avonds ploften dan de eerste, opvallend dikke regendruppels neer op de uitgedroogde plantenresten. Veel stelde het echter niet voor, want het ene moment druppelde het lichtjes en het andere moment was het weer droog. De wolkenluchten waren dan weer wel de moeite waard, dankzij een indrukwekkend decor van uitgestrekte Altocumulus castellanusvelden die zich op strak afgelijnde maar lichtjes golvende basissen leken te ontwikkelen. De meeste regenbuien hielden zich bij de Belgische kust op waar ze zich langs een koufront organiseerden, maar van onweer was nauwelijks sprake. De Malderse buitjes werden tijdens de avond wat intenser en langduriger maar tot buitensporige neerslaghoeveelheden is het nooit gekomen, waarvan ook het neerslagtotaal van 0,8 mm getuigde. De temperaturen die zich tussen 6,9 en 25,1 graden ophielden getuigden dan weer van het aangename weertype ondanks de wolken en de regen 's avonds. Opvallend was de rustige en windstille atmosfeer waarin we de avond doorbrachten. De wind heeft het overdag trouwens ook vrij kalmpjes gehouden met maximaal 20,9 km/h uit oost- zuidoostelijke richtingen.
We begonnen de dag opnieuw in heldere omstandigheden terwijl heel wat kustgebieden terug onder zeemist schuilgingen. Dit gebeurde bij minima van 7,6 graden, en werd gevolgd door een bijzonder aangename lentedag waarbij het in Malderen kon opwarmen naar 28,1 graden. Bij een uitstap naar Nederlands Limburg bleken er stapelwolken gevormd te worden die wellicht de zuidelijke uitlopers waren van een onweersgebiedje dat er plaatselijk voor wat animo heeft gezorgd. In Malderen waren de gevormde stapelwolken wellicht een stuk kleiner en werden ze voortgedreven door een noordelijk briesje met snelheden tot 20,9 km/h. Er volgde een aangenaam zachte en voor Malderen althans droge avond zodat we weer afsloten met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Op een paar sluierwolkjes na was het vanochtend helder, terwijl het ondanks de open hemel niet kouder werd dan 9,3 graden. Het eerste deel van de voormiddag verliep eveneens helder, maar daarna werden er een paar stapelwolken gevormd waarachter de zon af en toe wegdook. Vanuit het westen naderden ondertussen regenzones, verbonden aan een een voor de tijd van het jaar erg diepe depressie (Udo) nabij Schotland. Deze zorgde voor warmte advectie in de hogere luchtlagen en maakte de atmosfeer opnieuw een stuk stabieler. Hierdoor verdwenen onze stapelwolkjes nog voor het middag was, en bleven enkel de sluierwolkjes over. De wolkenvelden van de depressie zelf bleven op veilige afstand, om nog maar te zwijgen over de regen, maar de op het Europese hogedrukgebied inbeukende depressie zorgde voor een erg krachtig windveld. Dit merkten we gisteren reeds terwijl vandaag vooral het noordwesten van Nederland met een stormachtige wind af te rekenen kreeg. In Malderen was het niettemin ook goed prijs met een nijdige zuidwestenwind die de aangename temperaturen tot 24,9 graden grotendeels teniet deed met haar snelheden tot 40,2 km/h. Zowel de namiddag als avond verliepen in aangenaam zomerse omstandigheden waarbij de binnendrijvende sluierbewolking van geen enkele betekenis was voor de krachtige zon. Na zonsondergang trad er wel een zekere kilte in waardoor het neerslagtotaal van 0,0 mm zeker niet vanop een openluchtterrasje hoefde te worden opgetekend.
Net als gisteren begonnen we de dag weer in grijze en nevelige omstandigheden. Het was zacht bij minima van 12,5 graden, en het grijze weer bleef tot halfweg de voormiddag een constante. Daarna brak de zon door en schoot het kwik meteen als een raket de hoogte in om uit te komen op een zwoele 27,7 graden. Er stond een uitdrogende westenwind die snelheden tot 17,7 km/h haalde en het bleef nagenoeg helder. De nevelige atmosfeer van de voorbije dagen zijn we kwijtgeraakt, maar echt helder waren de kleuren nog niet. Halfweg de namiddag ontstonden in het oosten van Nederland terug flinke onweersbuien die zich snel over een groot deel van het land uitbreidden en vervolgens de Belgische grens overstaken. Deze buien waren terug gevoelig voor de dagelijkse gang waardoor ze met de eerste avondkoelte weer in elkaar zakten. Tegen 21H bereikten de wolkenresten hiervan Malderen en hoewel het hier om flink opbollende Cumulus ging, gebeurde er niets meer en bleef het droog. Wel waren we nu duidelijk in een andere luchtsoort terechtgekomen, want de heldere hemel heeft nu plaats gemaakt voor een kluwen van Altocumulus, Stratocumulus castellanus, Cumulus fractus en Cumulus congestuswolken. Het koelde ook redelijk snel af al bleven de temperaturen nog ruim boven 15 graden tijdens het eerste deel van de nacht. We bleven achter met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
De laatste resten van de occlusie zorgden voor een regenachtige start in de vroege ochtend. Daarna dreven er (kleine) opklaringen binnen vanuit het noorden die het kwik nog eventjes lieten verder zakken naar 4,1 graden. Vooral in het oosten en midden van Nederland waar die opklaringen al eerder aanwezig waren, kwam het tot nachtvorst met temperaturen die aan de grond zelfs twee tot drie graden onder nul lagen. Ondertussen koelden de bovenluchten af op nadering van een bel koude lucht op grotere hoogte, en werd de atmosfeer onstabiel. Er werden buien gevormd die echter niet volledig tot hun recht kwamen door de voor minstens 7/8 bewolkte en meestal zelfs volledig betrokken hemel. Er stond een ijzige noordenwind die door merg en been sneed met haar snelheden tot 32,2 km/h. Na de middag bereikte de buienactiviteit een hoogtepunt en kwam het onderandere in Brussel tot hagelbuien die soms intens waren met een oorverdovend gekletter en zelfs een aantal natte sneeuwvlokken ertussen. De grijze lucht was vergeven van valstrepen uit tientallen buien, en ook Malderen kon er dus maar moeilijk aan ontsnappen met 9,3 mm als resultaat. Op het einde van de namiddag dreven er brede opklaringen binnen, en de diepblauwe luchten in combinatie met de fraaie wolkenlandschappen eronder zorgden voor prachtige uitzichten en contrasten waardoor de meeste weerfotografen onder ons er al na een paar uur RSI klachten aan overhielden. De krachtige zonnestralen gaven het kwik nog een opwippertje naar 11,3 graden waardoor de kouderecords van laagde maxima op veel plaatsen dan toch net niet gebroken werden. Hoe dan ook, de lucht voelde echt bijtend koud aan en dat zouden we 's avonds geweten hebben met temperaturen die al snel beneden 5 graden zakten toen de zon onder was. Toch zou het met de nachtvorst kunnen meevallen daar er vanuit het noorden een volgdene regenzone nadert die met haar bewolking voor isolatie zal zorgen. Voor de zuidoostelijke gebieden waar alles later zal arriveren is dit een ander verhaal, en er zijn ook plaatsen die de dag met een sneeuwdekje eindigden zodat het ook daar extra koud zal worden komende nacht.
Tijdens het tweede deel van de nacht kregen verschillende delen van het land te maken met onweersbuien die zich in de onstabiele lucht achter het koufront hebben ontwikkeld. In Londerzeel was het echter niets van dit alles en zagen we het daglicht zoals vanouds terugkeren onder een halfbewolkte hemel bij minima van 12,8 graden in een ondertussen al aardig opgedroogde omgeving. De bewolking bestond uit Cirrostratus en Altostratus die zich vooral in het oosten consentreerden. Er hing ook wat Altocumulus onder waarvan sommige bankjes mooie Helmholtz structuren vertoonden. Later verschenen er ook Cumulus fractus wolkjes onder en deze gingen over in afgeplatte stapelwolkjes terwijl de sluierbewolking geleidelijk wegtrok in oostelijke richting. Wat volgde was een periode van aangenaam, zonnig weer waarbij het kon opwarmen tot 21,9 graden. Tijdens de late namiddag werd de lucht geleidelijk onstabieler en zagen we de stapelwolkjes steeds meer opbollen. De gevolgen bleven natuurlijk niet lang uit en omstreeks 18H30 zagen we vanuit het zuiden een reeks flinke buien opdoemen waarin zelfs shelfachtige structuren te zien waren. Op de radar was ook onweer te zien, maar dit ging er vrij wnel uit op de buiencluster die naar Malderen trok en uiteindelijk waren het de kustprovincies die met de hoofdprijs gingen lopen die uit heel veel regen, onweer en hagel bestond. In Malderen kwam het tot een gezapig zomerregentje dat uiteindelijk niet meer dan 0,8 mm opleverde. Na de buienpassage konden we wel nog genieten van fraaie wolkenluchten toen de buienresten (Cirrus densus, Cumulus congestus en wat Stratocumulus) door de warme kleuren van het avondlucht werden aangeschenen.