Zoals verwacht waren we vandaag serieus in de wind (letterlijke betekenis dan). De rukwinden liepen op tot 59,5 km/h wat misschien niet overdreven was maar voor eind juni kan het al tellen... De neerslag viel echter tegen in tegenstelling tot wat voorspeld werd. De regenzone die afgelopen nacht over ons heen trok leverde slechts 2,0 mm op terwijl we het overdag moesten stellen met een licht onweer omstreeks 12:30 en een aantal junior - buitjes, goed voor nog eens 3,0 mm in totaal. De jumbo's waren kennelijk voor andere stations bestemd waar ongetwijfeld een veelvoud is gevallen van wat we hier kregen. Het dagtotaal sinds 0H bedraagt 4,8 mm. De temperaturen waren dan weer een stuk hoger dan wat je met dit weer zou verwachten, nl een zachte 14,7 minimum en een aangename 21,1 maximum. De komende uren zouden de weergoden stillaan moeten uitgeraasd raken en dit weekend worden we zowaar even in zomerse omstandigheden ondergedompeld.
Nadat het in de ochtend afkoelde tot een aangename 14,5 graden ging de zon er weer met volle kracht tegenaan, hierbij met de assistentie van de aangevoerde warme(re) lucht al snel piekend tot de tropische grens van 30 graden. De hittegolf is voor Malderen nu officiëel: drie tropische dagen en meer dan vijf dagen op rij boven de 25 graden. Alsof de weergoden nog niet tevreden waren, deden ze er in de loop van de namiddag een thermisch schepje bovenop waardoor we opnieuw indrukwekkende maxima van 33,9 graden konden optekenen. Ook nu nog (20H20) schommelt het kwik rond een ruime 32 graden. Toch zijn er onheilspellende tekenen in de lucht te zien onder vorm van kleine Altocumulus castellanus wolkentorentjes die zich als donzige sneeuwvlokjes over de hemel uitspreiden. Klimmen we enkele duizenden kilometers omhoog om vandaaruit op het zinderende Europa neer te kijken, zien we boven Frankrijk enkele gigantische onweerskernen hangen die gevaarlijk dichtbij de Belgische grens geraakt zijn. De kans dat de zuidelijke landshelft met een hoge elektriciteitsrekening zal geconfronteerd worden is dus niet onbestaande. Voor Malderen ziet het er echter minder dreigend uit wegens een te noordwestelijke richting. De bliksemflitsen die door het systeem gegenereerd worden kunnen mogelijk wel zichtbaar zijn komende nacht als zwakke flitsen aan de zuidoostelijke horizon. Het koufront zelf zal morgennacht de lage landen aandoen, maar de aktiviteit zou tamelijk beperkt blijven en slechts wat gewone regen of een bui brengen op zaterdagochtend. Toch is een allerte blik op de evolutie morgennamiddag geen overbodige luxe...
Na de eerder sombere tweedaagse die we achter de rug hebben, kregen we vandaag een zomerdag met een Belgisch karakter aangeboden. Het werd niet te warm maar onderkoelde temperaturen waren het evenmin. De bewolking hield het op haar beurt bescheiden: er werden wat verspreide stapelwolken gevormd rond en na de middag die voor de zon niet zo'n grote hindernis betekenden. Een toenemend aandeel hoge bewolking zorgde wel voor een minder diepblauwe hemel tussen de stapelwolken door, de aanblik was eerder melkachtig, zij het dat dezelfde sluierwolken voor een mooie zonsondergang zorgden. De uiteindelijke maxima voor vandaag werden opgetekend bij 23,9 graden terwijl de minimumtemberatuur tot 9,7 graden daalde. Er stond een west- zuidwestelijk briesje tot 16,1 km/h en van neerslag bleven we gespaard.
Deze ochtend wist het weergodenteam duidelijk nog niet goed hoe ze deze dag zouden inkleden en kregen we dus een twijfelachtig weertype te zien waarbij veel lage wolken het luchtruim beheersten en er met momenten wat lichte regen of motregen viel. De opklaringen waren zeer beperkt maar uiteindelijk kwam er toch nog schot in de zaak toen de lage bewolking overging in indrukwekkende buienwolken en te Malderen moesten we duidelijk niet lang wachten om hiervan de gevolgen te ondervinden. Een stevige stortbui overspoelde het weerstation en de intense lagregens die hiermee gepaard gingen, zorgde voor heel wat letterlijk platgeregende planten en bloemen in de onmiddellijke omgeving. Niet meteen een geapprecieerd verschijnsel maar de fraaie wolkenformaties en diepblauwe luchten die zowel voor als na deze stortbui te zien waren, maakten al veel goed. De adempauze die we na deze bui kregen, was eerder kort want kort na de middag begon het alweer te druppelen uit een nieuw exemplaar dat vanuit het zuidwesten kwam oprukken. Het zwaartepunt ervan miste ons en trok langs het noorden weg zodat het bij wat licht gedruppel bleef. Enkele opklaringen en dreigende stapelwolken later was het dan opnieuw prijs en deze keer was het weer goed raak met intense slagregens die echter van korte duur waren maar daarom niet minder spectaculair. Het was echter reeds de laatste bui van betekenis voor Malderen want de stroming ruimde geleidelijk naar het westen en de vrij krachtige aanlandige zeewind zorgde ervoor dat de buien pas aktief werden wanneer ze een heel eind ten oosten van het weerstation zaten. De wolken namen snel af in aantal en omvang en er volgde een erg fraai weertype waarbij brede opklaringen en flink wat zonneschijn de temperatuur naar 22,0 graden wisten op te tillen, dit ondanks een vrij onaangename zuidwestenwind met snelheden tot 41,8 km/h. De minima waren overigens ook aan de zachte kant met 12,3 graden. 's avonds zorgden de opklaringen voor een gestage afkoeling maar verder bleef het rustig en droog op deze locatie. De buien zorgden vandaag voor een neerslagtotaal van 5,2 mm.
Nog steeds stond er veel wind vanochtend bij temperaturen die op 9,6 graden zijn uitgekomen. We hadden het koufront al een eindje achter ons gelaten waardoor het helder was bij het aanbreken van de dag. Overdag werden er in de diepblauwe hemel Cumulus fractus wolkjes gevormd die langzaam uitgroeiden tot mooiweerswolkjes (Cumulus humilis) terwijl er vanuit het westen een beetje Cirrusbewolking kwam binnengeschoven en de wind tijdelijk verder aanwakkerde tot 22,5 km/h uit het west- noordwesten. Later kwam er steeds meer Cirrus tevoorschijn die in het westen overging in Cirrostratus, maar de zon had er weinig last van terwijl beide wolkensoorten naar de avond toe weer afnamen. De Cumuluswolkjes verdwenen tijdens de avond zelfs volledig. Dit gebeurde echter niet zonder dat er in het zuiden een zeer opvallende Cirrostratusband verscheen die veel weg leek te hebben van de ijskap boven een onweersbui, maar deze rukte niet meer verder op in onze zichting waardoor we er geen last van hadden tijdens de rest van de avond. Onder de lichtbewolkte hemel koelt het 's avonds weer flink af waardoor er niet veel meer overschoot van de maxima die overdag nog 24,6 graden haalden. Ook vandaag is er geen neerslag gevallen zodat we het bij 0,0 mm houden.
De heldere hemel bracht vanochtend vrij frisse minimumtemperaturen van 10,0 graden met zich mee. Maar de zon was al snel van de partij om er weer een zomerse stemming in te blazen en de temperatuur de hoogte in te jagen. Dit verliep niet zonder de aanwezigheid van stapelwolkjes die zich na een paar uur begonnen te vormen. Ze begonnen hun leven als Cumulus humilis om na de middag uit te groeien tot de mediocris variant. Hier en daar werd er ook wat Stratocumulus gevormd, maar het was geen aaneengesloten wolkendek waardoor we van aangenaam zomers weer konden blijven genieten. De temperaturen liepen op tot 24,5 graden terwijl de noordoostenwind aanwakkerde tot 29,0 km/h. Tijdens de avond losten de stapelwolkjes traditiegetrouw weer op en werd het zo goed als helder. Daar stond een merkbare afkoeling tegenover, maar het bleef nog aangenaam zacht in vergelijking met de voorbije avonden. We sloten uiteindelijk af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Het was een stuk zachter deze ochtend bij temperaturen die niet onder 9,8 graden daalden terwijl we het aan de grond weer vorstvrij konden houden. De omgeving lag er druipnat bij door ochtenddauw, maar toen de zon even later op krachten kwam werden we weer met onze neus op de stoffige droogtefeiten gedrukt. Net als de voorbije dagen werd de ochtendnevel snel opgeruimd en bleef er wat sluierbewolking over die grotendeels uit condensatiesporen bestond. Het bleef vervolgens gedurende enkele uren wolkeloos waarbij opviel dat er op de satellietbeelden over een zeer groot deel van Europa geen enkel wolkje te bespeuren viel. Na de middag kwam daar verandering in, en werden er op grote schaal stapelwolkjes gevormd die echter niet konden verhinderen dat het kwik op een zeer royale 28,4 graden is uitgekomen. De convectiestromingen zorgden voor het opsteken van een zacht noordelijk briesje dat met snelheden tot 16,1 km/h wat verkoeling bracht. De stapelwolkjes losten tegen de avond weer op maar vanuit het oosten kwamen er plots Stratocumulusveldjes opzetten die echter niet veel voorstelden en later weer oplosten. Er volgde een erg zachte nacht waarbij het tot zonsondergang duurde voordat het kwik onder de 20 graden dook. Dat we het etmaal met een neerslagtotaal van 0,0 mm eindigden, kunnen we dan weer weinig verrassend nieuws noemen...
We bevonden ons nog steeds aan de achterzijde van het koufront terwijl brede opklaringen voor een frisse(re) nacht bij minima van 12,8 graden hebben gezorgd. Daarna dreven er vooral veel Stratocumulusvelden met Stratus fractus eronder binnen, wat totaal geen onstabiele indruk maakte in tegenstelling tot de buiige weersvoorspellingen die waren uitgegeven. De buien kwamen er echter wel degelijk want het was de zon die alles overdag in beweging moest zetten. Dit begon reeds voor de middag als een erg krachtige en vlagerige west- zuidwestenwind die opstak en met snelheden tot 38,6 km/h opnieuw voor een herfstachtige sfeer zorgde. Na de middag kwamen de weergoden dan met de beloofde buien over de brug, waarvan er drie tot in Malderen wisten door te dringen. De eerste bestond uit fijne regendruppels die door de wind werden opgejaagd, terwijl de tweede een tropisch karakter had met een wegvallende wind en dikkere regendruppels. Hier zat ook wat hagel tussen al waren de korrels niet groter dan een millimeter. Daarna trok een onweer met vaag gerommel in de verte net ten noorden van ons langs. De derde bui ging gepaard met zeer grote regendruppels maar was van korte duur. Tussen de buien door waren er mooie wolkenlandschappen te zien die aan een voorjaarsbuiensituatie deden denken. De outflow van de tweede bui zorgde ervoor dat de wind werd opgeheven en het eventjes rustig werd. Dit zorgde in combinatie met de felle zon in de heldere lucht voor een drukkend warm intermezzo, al hadden we niet de tijd om de bikini's en zomerkledij boven te halen voordat de ijzige wind de koele poollucht met veel kracht opnieuw over het weerstation liet bulderen. Tijdens de avond kregen we veel stapelwolken te zien die bij zonsondergang plots verdwenen waarna vanuit het westen terug Stratocumulusbewolking kwam opzetten. De wind hield het nu definitief voor bekeken en ook aan het neerslagtotaal van 3,2 mm werd niets meer toegevoegd.
Het was vandaag opnieuw erg winderig waarbij we reeds vroeg in de ochtend bijna letterlijk uit bed werden geblazen. Het was tamelijk kil bij minima van 11,8 graden maar gelukkig waren er brede opklaringen en kwam de zon er dus regelmatig aan te pas. Overdag zwol de wind verder aan en werden planten met grote bladeren of zwakke stammen zwaar op de proef gesteld bij rukwinden die met snelheden tot 32,2 km/h uit het west- zuidwesten over het herfstlandschap scheurden. Op een verdwaalde druppel na bleef het droog (0,0 mm als dagtotaal) en de stapelwolken die werden gevormd kregen gezelschap van Stratocumulus. Tegen de avond zwakte de wind af van stormachtig naar een beetje stormachtig, en bleef het tamelijk zacht door het binnenstromen van subtropische lucht aan de voorzijde van een koufront. Ondanks dit gebeuren werd het op geen enkel moment zachter dan 20,6 graden, maar de subtropenlucht was dan ook al heel sterk gemodificeerd. Bovendien konden we er niet lang van genieten want het aan'stormende' koufront zorgde reeds voor sluierbewolking en zal ons op het einde van de komende nacht reeds met de eerste regendruppels inzegenen.
De wind is tijdens de vroege ochtend weer flink gaan aanwakkeren en daar waar we de eerste schemering om 4H30 konden zien bij een gebroken Stratocumulusdek, was het om 8H30 alweer volledig betrokken met striemende regenvlagen en laaghangende Stratus of Stratocumulusbewolking. Herfstweer op zijn best dus al konden de zachte minima van 12,7 graden er voor dat selecte groepje mensen dat over een sterke verbeeldingskracht beschikt, nog een beetje zomersfeer in brengen. De krachtige junizon bracht overdag convectiestromen opgang waardoor er zich tussen de laaghangende bewolking pittige buien gingen ontwikkelen. Daar waar we eerst nog met fijne motregen te maken kregen, vielen er nu dikke, tropische regendruppels tijdens zo'n bui en tussen de buien door zorgden de neerwaartse luchtstromingen voor opklaringen. Vooral na de middag zorgde dit voor mooie buienluchten die zich aftekenden tegen diepblauwe luchten en leek het alsof we een doorsnee buiendag meemaakten ergens in maart of april. Ook de temperaturen werkten aan dat gevoel mee want warmer dan 19,9 graden werd het niet terwijl de windvlagen er maar op los bleven bulderen met snelheden tot 43 km/h uit westtelijke richting. De heldere zeelucht en de bijhorende scherpe contrasten waren uiteraard een waar feest voor de weersfotografen onder ons maar op het einde van de namiddag kwam een back bent- occlusie er zich mee moeien waardoor er terug sombere Stratocumulus en Stratusvelden binnendreven vanuit het westen. Deze werden voorafgegaan door wat Cirrus en Cirrostratusbewolking die de diepblauwe luchten al een uurtje voordien fletser liet worden. We eindigden de dag weer met een sombere herfstlucht terwijl de buien door warmte advectie afstierven. De dag eindigde in nog steeds sombere maar droge omstandigheden en we sloten af met een neerslagtotaal dat door de grote treksnelheid van de buien overdag beperkt is gebleven tot 1,7 mm.
De lucht is vanochtend weer diepblauw geworden en we konden ze aanschouwen bij minima van ... graden. De lucht zat echter vol met onweersverklikkers (Altocumulus floccus) en het leek het begin van een zwoele en onstabiele zomerdag boordevol onweer te zijn. Niets was echter minder waar want er stond een droog en luchtig briesje uit het noordoosten dat op sommige momenten zelfs vrij koud aanvoelde. Op de satellietbeelden konden we zien dat we ons net op de grens van onstabiele lucht boven Frankrijk bevonden waar zich een indrukwekkend onweerscomplex had gevormd. Dit was gekoppeld aan een lagedrukgebied dat verantwoordelijk was voor de naar het noordoosten geruimde wind bij ons. Deze onweersbuien trokken in oostelijke richting weg waardoor we er in Malderen niet voor moesten vrezen of als plant op hopen. De bewolking ging over in Altocumulus lenticularis en vervolgens begon deze onstabiele luchtmassa zich aan een enorme snelheid terug te trekken in zuidoostelijke richting. Voor we het wisten waren de onweersverklikkers weg en in nederland heeft men ze waarschijnlijk niet eens te zien gekregen. Wat we in de plaats kregen waren een paar Cirruswolken en later werden er ook Cumuluswolken gevormd die voor de rest van de dag de dienst zouden uitmaken in Malderen. Het werd terug aangenaam zomerweer al moesten we toch wachten voor dat luchtige briesje ook in de schaduw goed te verdragen viel. Het kwik steeg verder naar ... graden en naar de avond toe begonnen de stapelwolken weer op te lossen. Toch werd het niet volledig helder en begonnen de kleuren een fletse indruk te maken. vanuit het noorden lijkt immers een zwakke regenzone onze richting uit te komen welke zich op deze manier wenst aan te kondigen. Veel hoeven we er niet van te verwachten qua neerslag en voor vandaag zelfs nog minder met 0,0 mm.