zal ik nooit vergeten, die verwaaiingen, uniek. Een Friese vrachtwagen die vastzat in de sneeuw.
Onze avondmountainbiketocht in de donker waarbij we stukken te voet moesten doen door de opgewaaide sneeuw. Rondtoeren in de Lembeekse Bossen. Onzen Leeuw (nickname) die een dichtbesneeuwde gracht niet zag en er pardoes in reed.
Ik wil die belevenis direct inruilen voor wat er nu komen gaat. Het gaat bij ons op neusniveau voorlopig om droge vorst met misschien kans op een -7 °C à -8 als Tn. Valt er een pak sneeuw in het ugkn dan wordt het een ander verhaal.
Ja, die sneeuwsituaties vond ik natuurlijk ook super. Het is alleen de nasleep die ik niet meer wil dragen. Tot half april(?) was het gewoon stervenskoud terwijl ik méér dan ooit snakte naar de lente.
Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik op een ochtend over de sneeuwduinen naar het station van Gent-Sint-Pieters te fietste, om daar tot de conclusie te komen dat vrijwel geen enkele trein meer reed...
