Opkomende economieën hebben een groot voordeel ten opzichte van bestaande en dat is dat ze niet door een transitiefase hoeven.
China doet gewoon allebei: heleboel nieuwe kolencentrales, aangevuld met windturbines en zonnepanelen. Zo schiet het niet op. Inmiddels is de CO2 uitstoot van China per hoofd van de bevolking groter dan van Nederland.
Er wordt veel te weinig kritisch naar de opbrengst van de energietransitie gekeken. Het piept en kraakt aan alle kanten. Eén van de grote knelpunten is het grondstoffenvraagstuk, alle mineralen die nodig zijn om de energietransitie mogelijk te maken, en de gevolgen van de winning voor natuur, mllieu en bevolking. En niet alleen laat dat enorme sporen na in het landschap, de winning kost ook nog eens veel energie, evenals de productie van bijvoorbeeld staal en batterijen.
Er wordt wel eens gekeken naar de verhouding van de benodigde energie voor de productie van een windmolen, en de energie die dat opbrengt. Daar komt dan uit dat die balans na een half jaar of zo positief is. Ik hoop dan maar dat alle aspecten van de productie en grondstoffen daarin meegenomen zijn. Maar om een grote productie van groene stroom goed te kunnen gebruiken is er ook heel veel opslagcapaciteit nodig. Daar moeten mega-batterijen voor komen die zelf geen energie produceren, ze slaan het alleen maar op. Je moet dus ook de benodigde energie voor de productie van al die batterijen in de balans meenemen. Dat soort sommetjes worden voor zover ik weet vrijwel nooit gemaakt. Conclusie is volgens mij dat de inpassing van groene stroom tot een zeker percentage goed kan werken (de bestaande centrales kunnen de fluctuaties wel opvangen), maar naarmate het aandeel groene stroom hoger wordt wordt het rendement veel minder, omdat er dan opslagcapaciteit geproduceerd moet worden.
Het hele aspect van grondstoffen en 'Energy Return of Investment' ontbreekt nog in het verhaal van Lubach.