Het valt met die zeldzaamheid allemaal wel mee. De parhelische ring wordt ergens in Nederland op gemiddeld 33 dagen per jaar waargenomen. Het zijn dan meestal maar stukken, maar toch. Een volledige parhelische ring wordt gemiddeld op hooguit één dag per jaar in NL gezien en een tenminste aan één kant complete omhullende halo op 4 dagen (meetperiode 1966-2020). Ik noem het toch nog maar 'ns een keer: je kunt 't allemaal vinden in het boek Optische verschijnselen in Nederland.
Overigens heeft de halo niets te maken met saharastof. De halo's vormen zich in ijskristallen die je op minimaal 9 kilometer hoogte moet situeren en die we zien in de vorm van cirrostratusbewolking. Het woestijnstof zat beduidend lager. (Woestijn-)stofdeeltjes leveren alleen verstrooiingsverschijnselen op in de vorm van Mie-verstrooiing.
Klopt. En bij een noordwestelijke hoogte stroming was het ook onmogelijk dat het om Sahara stof ging. Al met al wel een bijzondere ervaring. Vooral de felheid van de kleuren viel op.
