Dinsdag, 29 maart 2005
De dag begon al even grijs en somber als gisteren waarbij er in de ochtend wat miezerige neerslag viel, goed voor 0,2 mm. Doch naar de middag toe kwam er eindelijk leven in de brouwerij toen er enkele opklaringen binnenschoven en de bewolking het tegelijkertijd flink in verticale richting ging zoeken. Te Brussel was het uiteindelijk prijs met een aantal flinke regenbuien omstreeks 15H45 waarna de dagelijkse pendelrit naar huis toe een tweede stortbui opleverde te Dendermonde. Doch bij thuiskomst kwam aan het licht dat de buien nog steeds dezelfde Malderen -o- fobe afwijking hebben als degenen die we de voorbije maanden al gezien hebben want de omgeving lag er kurkdroog bij en de pluviometer stond nog steeds op dezelfde 0,2 mm als we vanochtend opvingen. Onder een met sluierbewolking en enkele lagere wolken bedekte hemel kregen we af en toe weer de zon te zien en sloten we de daglichtperiode onder best wel redelijke weersomstandigheden af. Ook op thermisch gebied boekten we weer winst t.o.v. gisteren bij temperaturen tussen 6,5 en 17,9 graden terwijl we de wind terugvonden in de zuidoostelijke hoek bij maximaal 16 km/h. Het zelfde weersbeeld staat ons ook morgen te wachten waarbij het in de namiddag droger zou moeten worden waarna de buienneigingen donderdag weer terugkeren.
Woensdag, 29 maart 2006
Een hele reeks actief uitgevallen regenbuien zorgde vandaag voor een half verzopen ochtendspits. Tijdens de dag werd het er niet veel beter op want een hardnekkig wolkendek hield de zon tot laat in de namiddag buiten beeld, en zorgde ervoor dat het niet warmer werd dan 12,6 graden wat overigens normale waarden zijn voor de tijd van het jaar. De minima zetten eveneens een klein stapje terug maar met 7,2 graden was het nog een erg zachte ochtend. De buien verloren geleidelijk hun activiteit en de laatste exemplaren verlieten ons in de loop van de namiddag toen er vanuit het westen enige stabilisatie plaats vond, resulterend in een aantal opklaringen die ons nog enkele uurtjes konden opfleuren voor zonsondergang. Het neerslagtotaal werd aldus gevestigd op 4,6 mm en dit bij een matige tot 34 km/h piekende wind uit overwegend westelijke richtingen. Van de buien zijn we even verlost maar droog wordt het zeker niet want een klassieke regenzone zal tegen het einde van de nacht voor continue regen zorgen die ook morgen grotendeels letterlijk in het water zal doen vallen. Boven de oceaan zijn er eveneens depressies te zien die onze richting uitkomen zodat het weekend erg vochtig zal uitpakken. Opklaringen tussen de frontpassages door zullen onderandere morgenavond, vrijdag en zondag voor tussenpozen zorgen maar echt lenteweer wordt het zeker niet door toedoen van de temperaturen die lichtjes zullen dalen. Er is tevens nachtvorst mogelijk in het begin van volgende week.
Donderdag, 29 maart 2007
In het begin van de voormiddag waanden we ons nog ergens in het midden van juli met veel zon, aangename temperaturen en een zacht briesje, maar al snel werden we met de teletijdmachine van de weergoden geteleporteerd naar een tijdstip dat ergens halverwege november moet gesitueerd zijn. Er kwam immers dichte mist opzetten en de temperaturen daalden weer zodat er een somber en kil weertype ontstond. De mist leek in de loop van de dag een beetje minder dik te worden, maar het bleef egaal grijs en van de zon viel er niet het minste spoor meer te bekennen. Er viel af en toe trouwens wat lichte regen. Pas in de late namiddag loste de bewolking verder op en kregen we weer een waterig zonnetje te zien, maar ook dit was geen lang leven beschoren want de wolkenvelden lagen voortdurend op de loer en duwden de zon regelmatig uit beeld. Bovendien naderde er een actieve buienlijn met onweer vanuit het westen en deze kondigde zich aan met dreigende wolkenformaties zoals wallclouds en een zogenaamde whale's mouth. Het bleef echter uitermate nevelig waardoor deze wolkenstructuren niet zo indrukwekkend oogden als dat ze dat normaal zeker zouden doen. De regen werd voorafgegaan door een licht aanwakkeren van de wind en het neerploffen van vrij dikke tropische druppels op Malderse bodem. Het regende vervolgens voor korte tijd aan een matige intensiteit, maar op Malders grondgebied was er op het eerste zicht niets waar te nemen dat op onweer leek, in tegenstelling tot andere plaatsen in België en Nederland waar talloze ontladingen voorkwamen en zelfs hagel viel. De rust keerde vrij snel weer en er schoven een paar brede opklaringen voorbij, doch kort na zonsondergang werd Malderen opnieuw ondergedompeld in een omvangrijker buiencomplex dat zich reeds lang van tevoren op de radarbeelden aankondigde. Ook deze keer geen onweer echter maar wel zeer zomers ogende wolkenluchten die het geheel voldoende op smaak wisten te brengen, met of zonder klankspel. De buien waren uiteindelijk goed voor 2,2 mm verse regen. Ondanks al die zomerse tekenen was het al bij al een mindere dag dan wat we gewoon zijn. De temperaturen hielden zich op tussen 5,8 en 11,9 graden terwijl de zuidwestenwind piekte op 25,7 km/h.
Zaterdag, 29 maart 2008
Na de koufrontpassage van gisterenavond en een overwegend rustige nacht die erop volgde, konden we vanochtend weer voluit genieten van brede opklaringen en vrij veel zon. Er werden stapelwolken gevormd, maar de luchtdruk was voldoende hoog om deze in toom te houden zodat we het bij de typische mooiweerswolkjes (Cumulus mediocris) hielden. Tijdens de namiddag kwamen we geleidelijk onder invloed van de volgende oceaandepressie die onze contreien is genaderd en dit vertaalde zich in de verschijning van Cirrostratusbewolking dat zich als een witte sluier vanuit het westen begon uit te breiden. Vrij snel ging deze over in Altostratus, maar voordat het tot regen kon komen, werd de bewolking opeens weer dunner en kwam de zon er weer vlot door. Vervolgens verscheen er Altocumulusbewolking in het westen, terwijl er terug Altostratusbewolking kwam opzetten, maar ook deze keer werd dit gevolgd door opklaringen. Een nieuwe opkomst van eerdergenoemde wolkensoorten werd even later weer gevolgd door opklaringen en zo ging dit spelletje door voor de rest van de namiddag en avond. Dankzij de zon overdag kon het kwik vandaag stijgen van 9,9 tot 14,3 graden, maar er stond aardig wat wind met snelheden tot 41,8 km/h uit het zuidwesten. Het neerslagtotaal bedroeg om middernacht nog steeds 0,0 mm.
Zondag, 29 maart 2009
Van de overvloedige bewolking was er vanochtend niet veel meer te merken. We ontwaakten onder een azuurblauwe hemel waarin niet het kleinste wolkje te ontwaren viel. Voorlopig althans, want de vochtige zeelucht zorgde in combinatie met een krachtige voorjaarszon al snel voor stapelwolken. Deze konden in geen tijd het volledige luchtruim veroveren, en groeiden uit tot flinke buien. Malderen bleef echter grotendeels buiten schot waardoor de neerslag er beperkt bleef tot wat verdwaalde druppels en een hagelbolletje, goed voor 0,2 mm in de pluvio. Na de middag oogde het weerbeeld een stuk vriendelijker en kregen we terug brede opklaringen te zien, waarbij de spierwitte stapelwolken zich fraai aftekenden tegen de diepblauwe lucht. Een tijdelijke (her)toename van de bewolking zorgde halverwege de namiddag voor een domper op de lentepret, maar het bleef droog en voor we het wisten waren onze opklaringen er weer. De aangevoerde lucht was echter waterkoud waardoor de temperaturen niet boven de 11,8 graden konden uitstijgen. Voeg daar nog een noord- noordwestelijke bries tot 29,0 km/h aan toe en het wordt duidelijk dat dit nog geen perfecte lentedag was. Het polaire karakter van de luchtstroom werd vooral na zonsondergang merkbaar, toen het kwik met duizelingwekkende snelheid de dieperik indook en we dezelfde avond reeds op -1,6 graden kwamen, wat meteen ook de minima werden voor dit etmaal.
Maandag, 29 maart 2010
De regen werd in de loop van de nacht geleidelijk intenser, maar bij het krieken van de dag kwamen we reeds in de warme sector terecht. De neerslag ging hierbij over in motregen en er werden al meteen een paar graden toegevoegd aan de minima die 8,7 graden bedroegen. De bewolking ging over in Altostratus, Stratus fractus en Stratocumulus waardoor we nog eens van een echte, klassieke warmtefrontpassage kunnen spreken. Naar de middag toe ging het opklaren, maar de bewolking bleef allesoverheersend. De maxima van 15,9 graden hadden we dan ook volledig aan het subtropische luchttransport te danken, wat door een strakke westenwind tot 41,8 km/h werd bewerkstelligd. Het koufront liet tijdens de namiddag haar invloed gelden waardoor de opklaringen breder werden, maar de bewolking erg onstabiel ging ogen. Flinke stapelwolken waren het resultaat, terwijl er tegen de avond ook ijskappen van buienwolken zichtbaar waren in het zuiden. Op de radarbeelden zagen we ondertussen een erg actieve onweerslijn oprukken en het Malderse luchtruim vulde zich met Altostratus, Cirrus en Altocumulus. De zon stond toen echter al laag waardoor de thermiek afnam en de buien sterk verzwakten door voedselgebrek. Geen wonder dus dat het slechts gewone regenbuien waren die we in Malderen omstreeks 22H konden verwelkomen. Het vrij indrukwekkende neerslagtotaal van 12,0 mm was dan ook voor het grootste deel afkomstig van het waterballet dat zich hier afgelopen nacht heeft afgespeeld. Dankzij de bijhorende wolkenmassa's bleef het erg zacht tot laat in de avond.
Dinsdag, 29 maart 2011
Zoals verwacht is het afgelopen nacht opnieuw tot vriestemperaturen gekomen, en waren het zowel de rijpkristallen als de sterren die bij het vroege ochtendgloren hun koude gloed door de ijle atmosfeer wierpen. In thermometerhut zijn de minima op 0,8 graden uitgekomen. De heldere lucht zorgde even later gelukkig voor uitbundige zonneschijn waardoor de vorst even snel was vergeten als de bloesems van appel- en perenbomen. De temperaturen gingen pijlsnel de hoogte in en we konden ons voorlopig voor de laatste keer koesteren in aangename lentezachtheid bij maxima van 18,8 graden. Vanuit Frankrijk naderden ondertussen restanten van een verzwakkend occlusiefront waardoor er vooral naar de avond toe meer sluierbewolking in het spel kwam. Dit zorgde ondermeer voor een langzamere afkoeling waardoor we komende nacht wellicht geen vorst meer zullen optekenen. In Frankrijk zorgde het verzwakte front voor een aantal lichte onweersbuien en in Malderen was er vandaag enkel een aantrekkende zuid- zuidwestenwind met snelheden tot 17,7 km/h voelbaar. In het laatste schemerlicht waren de eerste Altocumulus - en Stratocumulus reeds zichtbaar maar we hielden het tot na middernacht droog zodat het dagtotaal beperkt bleef tot 0,0 mm.
Donderdag, 29 maart 2012
Tijdens de vroege ochtend was het nog helder met een paar ijskristallen op buitenstaande wagens en minima van 3,4 graden. In het noorden was echter sluierbewolking te zien en op de analysekaarten was een zwak koufront herkenbaar dat Nederland reeds had bereikt. De sluierwolken breidden zich vanuit het noorden over het Vlaamse luchtruim uit en kregen gezelschap van Altocumulus. Hiertussen waren echter nog brede opklaringen te zien en het viel op hoe de bewolking zich in banden organiseerden die ook op de satelliet zichtbaar waren. Somber en grijs werd het zeker niet, maar we kwamen duidelijk in frissere lucht aan terwijl de wind naar het noorden draaide en aantrok tot 32,2 km/h. We moesten het met 16,7 graden stellen overdag en tijdens de namiddag werd de nieuwe luchtsoort steeds beter voelbaar. Terwijl er eerst uitsluitend hoge en middelhoge wolkensoorten te zien waren, verschenen er vrij plots Cumuluswolken die vanuit het noorden binnendreven. Hiertussen waren mooie lichtbundels te zien in de duidelijk vochtigere zeelucht. Deze bundels waren echter het enige dat de grond kon bereiken dus het neerslagtotaal konden we al meteen raden met 0,0 mm. Tijdens de avond werd de bewolking weer schaarser maar de overblijvende wolkenflarden en de mengwerking van de wind hielden het kwik nog een beetje op peil.
Vrijdag, 29 maart 2013
Het is tijdens het begin van de nacht nog even blijven verder sneeuwen maar het werd al snel weer droog met opklaringen. Deze zorgden boven het ongeveer 1 centimeter tellende sneeuwdek voor een versnelde afkoeling en de minima spraken voor zich met -3,2 graden. We begonnen de daglichtperiode met opklaringen maar het werd nevelig en er werd Stratus fractus en Stratusbewolking gevormd die het de zon erg moeilijk maakte. Deze ging vervolgens over in Cumulusbewolking in een lichtblauwe, nevelig aandoende hemel. De zachte kleuren deden aan een milde lentedag denken maar niets was minder waar natuurlijk want ook vandaag bleek het kwik aan een ernstige vorm van hoogtevrees te lijden. Het hield zich op de vlakte bij maximaal 4,2 graden en tot overmaat van ramp breidden de Cumuluswolken zich snel uit zodat het grijs en nevelig werd. Wel bleef het droog want de wolken spreidden zich uit tot Stratocumulus voordat ze het buienstadium bereikten. De wind was ook aan de zwakke kant met 17,7 km/h uit het noorden als uitschieter. Op het einde van de namiddag werden de opklaringen wat breder als gevolg van afnemende thermiek zodat de stapelwolken en Stratocumulusvelden met voedseltekorten te maken kregen. De opklaringen zorgden samen met de wegvallende wind voor een versnelde afkoeling waardoor we op de zoveelste vriesnacht op rij afstevenen. De eerste ijskristallen waren op het einde van de avond reeds zichtbaar op auto's, gazons en dakramen. Voor gladde wegen hoefden we voorlopig niet te vrezen want de lucht was kurkdroog en het neerslagtotaal is beperkt gebleven tot 0,0 mm.
Zaterdag, 29 maart 2014
Alle bewolking is afgelopen nacht weer opgelost en we konden vanochtend dus weer genieten van een veelbelovende, blauwe hemel. De minima bedroegen 6,4 graden, maar het warmde razendsnel op zodat er omstreeks 10H reeds een aangename warmte hing. Overdag kregen we regelmatig met sluierbewolking te maken, al was deze zo dun dat de zon er nauwelijks door gehinderd werd. Dat we maxima van 21,8 graden haalden was dan ook niet te verwonderen, en we waanden ons een heel eind in de zomer. Het was ook erg rustig met slechts een zwakke oostenwind die 's avonds weer ging liggen. Onder een open hemel waarin nog steeds dunne sluierbewolking te zien was, konden we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenen.
Zondag, 29 maart 2015
Ook vandaag was droge kledij alleen weggelegd voor de vroege vogels. Een kleine, neerslagvrije band trok omstreeks 8H over Malderen alvorens het vanuit het westen weer ging motregenen en later regenen. De bewolking en wind in combinatie met zachte zeelucht zorgden ervoor dat het niet kouden dan 9,4 graden werd. De regen hield zowat de ganse dag aan maar tijdens de voormiddag was de intensiteit meestal zwak of matig. Na de middag wakkerde de wind verder aan en kwam het tot flinke plensregens die lang aanhielden bij een sterk aanwakkerende west- zuidwestenwind. De rukwinden vielen zwaarder uit dan de meeste weerberichten voorspelden en het kwam op sommige plaatsen tot lichte materiële schade. Omstreeks 6H passeerde dan het koufront dat zeer duidelijk op de radarbeelden te zien was als twee buienlijnen met een onderbreking erin die vanuit het noord-noordwesten afzakten in zuidelijke richting. Verder ten noorden van ons zat er flink wat onweer bij maar in Malderen bleef het bij wat fijne hagel tussen de korte stortbui en een tijdelijke opleving van de stormachtige rukwinden die een paar uur voor de koufrontpassage een fractie minder hevig waren. Na de frontpassage klaarde het snel op vanuit het noordwesten en konden we de rest van de avond van opklaringen genieten al was het voor zonneschijn al te laat. In het zuiden hing de Altostratus, Altocumulus en Stratocumulusbewolking van het wegtrekkende front terwijl we in het noorden de Cumuliforme bewolking van de polaire zeelucht erachter zagen verschijnen. Dit zorgde voor een sfeervol uitzicht in de laatste schemering. We balanceerden voor de rest van de avond tussen het koufront en de buien verderop in de polaire lucht waardoor we in deze neerslagvrije gordel niets meer bij het neerslagtotaal van 9,8 mm zagen komen.
Dinsdag, 29 maart 2016
De krachtige wind is tijdens de nacht weer wat afgezwakt al was het vanochtend nog steeds erg guur met veel bewolking (Cirrus densus en Cumulus), af en toe buien en temperaturen die naar 5,7 graden zijn gezakt. Af en toe konden we even herademen in een korte opklaring maar dit werd steeds afgestraft met dikke velden Cirrus densus bewolking van onweersbuien die zich een eind verderop bevonden (en waar we als onweersliefhebber dus helemaal niets aan hadden). Ze hingen meestal boven het noorden van frankrijk al kon men in Nederland ook geregeld "groene stroom" afnemen. Tijdens de namiddag kregen we dan toch met een aantal brede opklaringen te maken toen een reeks samen geclusterde buien met matige regenval net waren voorbijgetrokken. We hadden alle hoop op nog een zonnestraal reeds opgegeven onder de volledig betrokken hemel en de aanhoudende regen, maar het ging toen opeens ontzettend snel waardoor er in een oogwenk enkel een vriendelijke lentelucht met wat verspreide stapelwolkjes te zien was. Een geleidelijk afnemende west- noordwestenwind en maxima van 13,1 graden deden het lentegevoel weer grotendeels terugkeren. Natuurlijk kwam het door de krachtige stroming in de hogere luchtlagen dat alles zo snel ging en voor we het wisten werden we weer door een nieuwe reeks buien overvallen. Maar voordat we ook daarvan weet hadden, bevonden we ons reeds in de opklaringen daarachter, en met de buien die d r op volgden ging het op dezelfde, blitse manier. Daarna vond een regenzone ten zuiden van ons dat het genoeg was geweest met al dat geflits en zond ze een scherp begrensde, gesloten laag Cirrostratus bewolking over ons waardoor de buienwolken in elkaar stuikten en we terug een klassiek weerbeeld te zien kregen met dikker wordende sluierbewolking op nadering van een regenzone. Resterende wolkenflarden en stapelwolkjes lichtten prachtig op in het zachte avondlicht waarbij we van zachte schemeringskleuren konden genieten. De regenzone zelf bereikte ons nog niet waardoor de rest van de avond rustig en droog verliep en het neerslagtotaal van 4,8 mm deze namiddag al een feit was.
Woensdag, 29 maart 2017
Nog steeds hing er een zomers sfeertje met vrij zachte temperaturen die tijdens de nacht niet beneden 9,8 graden zijn gezakt. De bewolking bestond nu uit velden Altocumulus en Stratocumulus waarboven wat Cirrus en condensatie strepen zichtbaar waren. Dit alles straalde nogal wat onstabiliteit uit, al bleef het voorlopig rustig en droog bij een weliswaar goed voelbare zuidwestelijke wind. De bewolking nam in de loop van de dag verder toe waardoor het vooral rond en na de middag erg somber werd bij gesloten Stratocumulusvelden waar Stratus fractus onder en tussen hing. Het voelde wel nogal broeierig aan met maxima van 17,2 graden. Tijdens de namiddag veranderde er niet veel en kregen we uitgestrekte Stratocumulusvelden te zien waar af en toe een opklaring in opdook waarin we veel Cirrus en Cirrostratus konden zien in de bovenlucht. Het waren nog steeds niet de Stratocumulusvelden die je onder de beschermende vleugels van een hogedrukgebied zou verwachten, maar wolkenvelden die nogal wat onstabiliteit leken uit te stralen, en ook aan het invallende zonlicht doorheen de opklaringen kon je zien dat de atmosfeer een erg vochtig en broeierig karakter had. Dit zorgde overigens voor een apart sfeertje bij zonsondergang. Door de bewolking en de toestand van de atmosfeer koelde het langzaam af waardoor we een relatief zachte avond beleefden (zeker voor de tijd van het jaar). Ondanks al dat gedreig en schijnbare onstabiliteit gaat de beginnende droogte in Malderen verder en sloten we dus weer af met een dagtotaal van 0,0 mm.
Donderdag, 29 maart 2018
Samen met de koude lucht zijn er tijdens de nacht verschillende buien het land ingetrokken waardoor we terug van fraaie wolkenlandschappen konden genieten. De bewolking bestond uit Cumulus en Stratocumulus en door het felle licht had alles een zomerse uitstraling. Behalve dan de kale natuur en de thermometers die vanochtend 3,6 graden aanwezen. Overdag zwengelde de zon de buienmolen opnieuw aan en met de westelijke wind waren de actiefste buien landinwaarts in het oosten te vinden. Lokaal kwam het daar zelfs tot onweer. In Malderen was het echter niets van dit alles en trokken de buien met atletische precisie voorlangs en achterlangs, voor zover ze er al waren natuurlijk in de westelijke helft van het land. Meestal zagen we immers mooiweerswolkjes en het kwik steeg naar een aangename 10,5 graden (na wat we gewend zijn toch). Op het einde van de namiddag kwam er opeens dikke Cirrostratus en Altostratus opzetten vanuit het zuidwesten en kreeg de zon het moeilijker. Maar dan klaarde het weer op en de aanvalspogingen die daarop volgden stelden ook niets voor, hoe indrukwekkend de opzettende regenzone er ook uitzag op satelliet. En zo sloten we de dag dan toch nog af met 0,0 mm in het rustige Malderen.
Vrijdag, 29 maart 2019
Onder de nog steeds heldere hemel was het weer koud met minima van 0,6 graden. De nevelige omgeving zorgde voor een prachtig, sprookjesachtig ochtendlicht alsof we ergens in de zevende hemel vertoefden. En het kwik reageerde daar enthousiast op waardoor de lentesfeer al snel compleet was. Overdag werden er wat stapelwolken gevormd die een erg hoge basis hadden waardoor het de uitstraling van een vroege zomerdag leek te hebben. We haalden maxima van 19,2 graden bij een zuidelijk tot zuidwestelijk briesje. Wel waren de kleuren nogal flets en leek er een nevelige waas te hangen in de atmosfeer. Dit zorgde later voor een erg fraaie zonsondergang. Tijdens de avond koelde het echter snel af onder de open hemel. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Zondag, 29 maart 2020
De stormwind is na een iets rustiger intermezzo tijdens de nacht weer aangewakkerd en het was reeds in de vroege uurtjes een bijzonder onstuimige en gure bedoening geworden. Aanvankelijk was het helder maar na een tijdje ontstonden er stapelwolkjes die op hun beurt uitgroeiden tot buien. Maar er vond veel uitspreiding tot Stratocumulus plaats door de nadering van een warmtefront en dus konden deze buitjes niet meer dan wat lichte neerslag voortbrengen. Al maakte dit het er niet minder interessant op daar deze neerslag blijkbaar als sneeuw en hagel viel. De dauwpunten waren immers laag genoeg om dit mogelijk te maken en bij de gevoelstemperaturen hoeven we met deze gierende stormwind geen tekeningetje te maken. Doch de neerslag bleef beperkt tot 0,0 mm en na de middag werd het op nog een paar verdwaalde vlokken na zo goed als droog. Het kwik werd goed in toom gehouden want het werd niet warmer dan 8,2 graden. De bewolking bestond op een gegeven moment alleen nog uit Stratocumulus die uit het noord- noordoosten werd aangevoerd. Maar vanuit het noordwesten trok deze bewolking zich terug en klaarde het weer op. Nu begon de wind ook af te zwakken waardoor we met een versnelde afkoeling te meken kregen die ons op de minima van 2,1 graden bracht.
Maandag, 29 maart 2021
Het was niet al te koud met 6,6 graden vanochtend. Er was geen enkele bewolking meer te zien en de lucht kleurde nu diepblauw terwijl er een zuid- zuidwestelijke wind opstak. Maar het was een wind die we graag zagen want ze voerde warme lucht aan en dat vertaalde zich in een snelle opwarming tijdens de voormiddag. Het leek wel alsof we in het diepe zuiden zaten met de azuurblauwe luchten, brandende zon en temperaturen die doorschoten naar 20,6 graden. Zelfs in de schaduw werd het nu al aangenaam. Bewolking kregen we niet te zien al verscheen er tegen de avond wel wat Cirrus in het westen waarbij de lucht iets minder blauw werd. Maar het deed geen afbreuk aan dit fraaie weertype en de zonsondergang was sfeervol. Doch daarna koelde het snel af en werden we eraan herinnerd dat het nog lang geen zomer was (ook al zouden we hier een jaar of dertig geleden niet over geklaagd hebben in putje zomer). Ook vandaag zette de droge periode zich verder en mochten we dus weer 0,0 mm bijschrijven als dagtotaal.
Dinsdag, 29 maart 2022
Er hing nog redelijk veel bewolking die uit Altostratus en Altocumulus bestond, maar tijdens de voormiddag werd deze weer wat dunner en er volgden een paar zonnige momenten die het kwik van 7,1 naar 18,1 graden konden tillen. Dit ondanks een wat schraal aanvoelende oosten tot noordoostenwind. De bewolking was echter moeilijk te verdringen, er hing bijna steeds op zijn minst een dikke laag Cirrostratus en de lucht had steeds een grijze of melkachtige tint waarbij we zo goed als geen blauw te zien kregen. In de loop van de namiddag begon de wolkenlaag weer langzaam aan te dikken en kort voor zonsondergang was ze dik genoeg om de zon volledig aan het zicht te onttrekken. Volgens de schoolboekjes zijn dit wolken die regen aankondigen maar niets was minder waar en het bleef de hele dag droog. Op verschillende plaatsen is het dan ook al een stoffige boel geworden en de lange lijst met dagen van 0,0 mm als neerslagtotaal blijft dus maar verder lopen.
Woensdag, 29 maart 2023
Het was opnieuw grijs en de bewolking was min of meer vergelijkbaar met gisteren met opnieuw veel Altostratus en Altocumulusvelden. Deze laatsten gaven weer een onstabiele indruk met hun floccus en castellanus vormen maar meer dan een beetje lichte regen viel er niet. De onstabiele wolkensoorten hebben mogelijk met de zachte, subtropische lucht en de nadering van een koufront te maken. Een koufront dat ons weer geleidelijk naar een winters aandoende periode zal leiden als we sommige weermodellen mogen geloven. Maar voorlopig was het dus nog niets van dat en konden we ons dus koesteren in de zachte lucht die het kwik verder opstuwde van 7,0 naar 16,8 graden. En we kregen er ook nog een waterzonnetje bij dat vooral tijdens de namiddag vaak te zien was. Toen het wat harder ging schijnen leek het helemaal lente al kwamen er al snel weer Altocumulusvelden opzetten uit het zuidwesten met terug de typische castellanus en floccus structuren erin. Ze hadden een dreigend en donker uiterlijk al vielen er maar twee druppels uit. De bewolking nam weliswaar toe tijdens de uren daarop maar het bleef droog, rustig en vooral erg zacht met temperaturen die maar nauwelijks daalden. Al de dreigende en onstabiliteit uitstralende wolkensoorten ten spijt zijn we er weer met een laag neerslagtotaal van 0,0 mm uit gekomen.
Vrijdag, 29 maart 2024
De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen en bestond vooral uit Altostratus en Stratus fractus. Op de satellietbeelden was een langgerekte storing te zien die pal over ons sleepte maar weinig activiteit vertoonde. De omgeving lag er wel nat bij vanmorgen maar er viel geen regen meer op dat moment. Bij dit alles is het afgekoeld naar 7,0 graden en er heeft zich een beetje dauw gevormd. Tijdens de voormiddag loste de bewolking deels op hoewel de storing zelf niet veel van positie veranderde. We konden dus van geluk spreken en de zon kwam er af en toe dus weer door. De meeste zonneschijn kwam er echter pas tegen de middag en in de vochtige lucht zorgde dat voor massale vorming van Cumulus fractus wolken die soms erg dicht op elkaar gingen zitten waardoor het bij momenten nog grijs kon zijn. De krachtige zuidelijke tot zuidwestelijke wind maakte het er dan niet veel aangenamer op alsook de eerder bescheiden maxima van 14,7 graden. Tijdens de namiddag kwam er uitgestrekte Stratocumulus translucidus binnendrijven boven die stapelwolken waardoor de hemel wit kleurde. Hierdoor was er veel licht, ook op de momenten dat de zon achter de ondertussen weer flink uitgegroeide stapelwolken wegdook. Tegen de avond begon de bewolking weer te breken en dreef er Cirrus en Cirrostratus binnen in de hogere luchtlagen. De Stratocumulusvelden transformeerden bij dit alles naar Castellanusachtige structuren die voor een zomerse, onstabiele sfeer zorgden. In combinatie met de warme schemeringskleuren zag het er best fraai uit en konden we dus eventueel nog eens onze camera bovenhalen. De rest van de avond verliep rustig en we eindigden droog met een neerslagtotaal van 0,4 mm.