Gisteravond (Vrijdagavond) hebben wij (Dennis, Gijs en Roel, www.weersite.net) besloten om op waterhoosjacht te gaan op zaterdag. Roel en Gijs zijn Dennis eerst op gaan halen in Zeddam. Vervolgens zijn we via de A50 vanaf Arnhem naar het Noorden gereden. Vanuit de auto zagen wij vervolgens niet ver van Zwolle de prachtige hoos, die eerst waterhoos, daarna windhoos blijkt te zijn geweest. Helaas hebben wij lange tijd moeten rijden terwijl de hoos zichtbaar was, wat betekent dat de foto’s niet helemaal scherp zijn. Toch geeft het een aardig beeld. De hoos zagen we zo lang dat Roel en Dennis tientallen foto’s en een filmpje hebben gemaakt.
Op de eerste foto is de hoos duidelijk te zien op het moment dat wij hem ook pas net voor het eerst zagen.
Daarna bleef de hoos voortdurend zichtbaar door de wonderlijk gunstige richting van de snelweg. De tweede foto toont het beeld enkele minuten later.
Duidelijk is te zien dat we de hoos dichter zijn genaderd. De derde foto is nog iets later.
Op dat moment beginnen de eerste valstrepen van de zich ontwikkelende bui het zicht op de hoos enigszins wazig te maken, wat een mooi effect geeft. Dit is te zien op de vierde foto.
Daarna namen we afslag Groningen/Meppel en dat was eigenlijk niet onze bedoeling. Nadat we vlug door Zwolle heen waren, besloten we direct na Zwolle te parkeren. Daar pas leek de hoos aan oplossing onderhevig. Het restant ervan is te zien op de vijfde foto.
Op de zesde foto is een moment te zien dat de hoos verdwenen lijkt!
Het bleek echter dat de rotatie, weliswaar minder aan kracht, nog wel aanwezig was, doordat we regelmatig kleine ‘wolkjes’ al draaiend omhoog zagen gaan en af en toe ook weer even een dunne slurf zagen vormen. Na een tijdje volgde plotseling een forse opleving, waarbij de hoos een minstens zo mooie structuur ontwikkelde als dat hij eerder al zo lang had gehad. Sterker nog, gedurende korte was een dubbelstructuur zichtbaar, zoals die ook af en toe in tornadomachines te zien is. De dubbelstructuur steeg op naast de slurf. Dit is te zien op de zevende foto.
Dit keer was het echter wel van korte duur, een minuut ongeveer, waarna de hoos EINDELIJK definitief oploste. Het definitieve oplossen is te zien op de achtste foto.
Toen wij de hoos voor het eerst zagen, was hij al volwassen. We weten daardoor niet hoe lang de hoos exact actief is geweest. Wel duurde het bovenstaande in totaal al 22 minuten. Dus hij heeft meer dan 22 minuten bestaan. Meldingen van een half uur en zelfs iets langer, die wij inmiddels hebben gelezen, zijn dus niet overdreven. Dit lijkt mij een record!!
Vervolgens was ons (oorspronkelijke) plan om richting het IJsselmeer te rijden om daar te pogen waterhozen te spotten. Onderweg door de polder richting Emmeloord zagen we een nieuwe bui ontwikkelen. Omdat we ook al zagen dat er zich richting het IJsselmeer weinig actief weer bevond, besloten we deze bui eerst een tijdje te bekijken naast de weg. De bui bevond zich ergens rond het Ketelmeer/Zwarte meer. De wolk bleek te roteren en zorgde uiteindelijk voor minimaal vijf, maar volgens ons nog een paar meer zeer kleine hoosverschijnselen. Het was een wonderbaarlijk schouwspel om de hele wolk te zien roteren en telkens kleine hozen en tuba’s te zien verschijnen. De eerste twee, een lichte (links) en een donkere (rechts), zijn vlak naast elkaar te zien op de negende foto.
De rechtse werd nog wat langer, zoals te zien is op de tiende foto.
De derde, die gedurende ongeveer een minuut een lange dunne sliert vormde en daardoor misschien wel de mooiste was, is te zien op de elfde foto.
De vierde was dikker, maar verdween desondanks na een halve minuut alweer, nadat hij nooit verder naar beneden zichtbaar werd dan op de twaalfde foto.
De vijfde volgde enige minuten later, te zien op de dertiende foto.
Dezelfde minuut vormde zich in een ander deel (rechts) van de roterende wolk de zesde, te zien op de veertiende foto.
Op de vijftiende foto zijn de vijfde en zesde beide te zien, waardbij de zesde tot een langere sliert is uitgegroeid.
Op de laatste foto is de zesde nogmaals zichtbaar, waarbij het onderste stuk van de slurf zich horizontaal als een sliert in de atmosfeer bevond. Dit was de maximale lengte van deze slurf, een prachtig aanzicht.
Uiteindelijk zijn we ook nog door de buien bij Lelystad heen gereden, waarbij duidelijk werd dat het echt waterdragers waren die zich, zoals inmiddels veel beschreven, ook nauwelijks verplaatsten. Wij hebben deze dag natuurlijk geweldig veel mazzel gehad met onze chase. Inmiddels is ons duidelijk geworden dat er naast Zwolle nog minimaal twee andere grote hozen zijn gesignaleerd, die tezamen honderden malen zijn gefotografeerd. Die van Zwolle was desondanks de moeite waard. Echter zeker zes beginnende hozen in kort tijd, uit één roterende wolk, dat is erg uniek. Wij zullen deze dag niet snel vergeten.
Groeten van Roel, Dennis en Gijs
Op de eerste foto is de hoos duidelijk te zien op het moment dat wij hem ook pas net voor het eerst zagen.
Daarna bleef de hoos voortdurend zichtbaar door de wonderlijk gunstige richting van de snelweg. De tweede foto toont het beeld enkele minuten later.
Duidelijk is te zien dat we de hoos dichter zijn genaderd. De derde foto is nog iets later.
Op dat moment beginnen de eerste valstrepen van de zich ontwikkelende bui het zicht op de hoos enigszins wazig te maken, wat een mooi effect geeft. Dit is te zien op de vierde foto.
Daarna namen we afslag Groningen/Meppel en dat was eigenlijk niet onze bedoeling. Nadat we vlug door Zwolle heen waren, besloten we direct na Zwolle te parkeren. Daar pas leek de hoos aan oplossing onderhevig. Het restant ervan is te zien op de vijfde foto.
Op de zesde foto is een moment te zien dat de hoos verdwenen lijkt!
Het bleek echter dat de rotatie, weliswaar minder aan kracht, nog wel aanwezig was, doordat we regelmatig kleine ‘wolkjes’ al draaiend omhoog zagen gaan en af en toe ook weer even een dunne slurf zagen vormen. Na een tijdje volgde plotseling een forse opleving, waarbij de hoos een minstens zo mooie structuur ontwikkelde als dat hij eerder al zo lang had gehad. Sterker nog, gedurende korte was een dubbelstructuur zichtbaar, zoals die ook af en toe in tornadomachines te zien is. De dubbelstructuur steeg op naast de slurf. Dit is te zien op de zevende foto.
Dit keer was het echter wel van korte duur, een minuut ongeveer, waarna de hoos EINDELIJK definitief oploste. Het definitieve oplossen is te zien op de achtste foto.
Toen wij de hoos voor het eerst zagen, was hij al volwassen. We weten daardoor niet hoe lang de hoos exact actief is geweest. Wel duurde het bovenstaande in totaal al 22 minuten. Dus hij heeft meer dan 22 minuten bestaan. Meldingen van een half uur en zelfs iets langer, die wij inmiddels hebben gelezen, zijn dus niet overdreven. Dit lijkt mij een record!!
Vervolgens was ons (oorspronkelijke) plan om richting het IJsselmeer te rijden om daar te pogen waterhozen te spotten. Onderweg door de polder richting Emmeloord zagen we een nieuwe bui ontwikkelen. Omdat we ook al zagen dat er zich richting het IJsselmeer weinig actief weer bevond, besloten we deze bui eerst een tijdje te bekijken naast de weg. De bui bevond zich ergens rond het Ketelmeer/Zwarte meer. De wolk bleek te roteren en zorgde uiteindelijk voor minimaal vijf, maar volgens ons nog een paar meer zeer kleine hoosverschijnselen. Het was een wonderbaarlijk schouwspel om de hele wolk te zien roteren en telkens kleine hozen en tuba’s te zien verschijnen. De eerste twee, een lichte (links) en een donkere (rechts), zijn vlak naast elkaar te zien op de negende foto.
De rechtse werd nog wat langer, zoals te zien is op de tiende foto.
De derde, die gedurende ongeveer een minuut een lange dunne sliert vormde en daardoor misschien wel de mooiste was, is te zien op de elfde foto.
De vierde was dikker, maar verdween desondanks na een halve minuut alweer, nadat hij nooit verder naar beneden zichtbaar werd dan op de twaalfde foto.
De vijfde volgde enige minuten later, te zien op de dertiende foto.
Dezelfde minuut vormde zich in een ander deel (rechts) van de roterende wolk de zesde, te zien op de veertiende foto.
Op de vijftiende foto zijn de vijfde en zesde beide te zien, waardbij de zesde tot een langere sliert is uitgegroeid.
Op de laatste foto is de zesde nogmaals zichtbaar, waarbij het onderste stuk van de slurf zich horizontaal als een sliert in de atmosfeer bevond. Dit was de maximale lengte van deze slurf, een prachtig aanzicht.
Uiteindelijk zijn we ook nog door de buien bij Lelystad heen gereden, waarbij duidelijk werd dat het echt waterdragers waren die zich, zoals inmiddels veel beschreven, ook nauwelijks verplaatsten. Wij hebben deze dag natuurlijk geweldig veel mazzel gehad met onze chase. Inmiddels is ons duidelijk geworden dat er naast Zwolle nog minimaal twee andere grote hozen zijn gesignaleerd, die tezamen honderden malen zijn gefotografeerd. Die van Zwolle was desondanks de moeite waard. Echter zeker zes beginnende hozen in kort tijd, uit één roterende wolk, dat is erg uniek. Wij zullen deze dag niet snel vergeten.
Groeten van Roel, Dennis en Gijs
